Εν τω μεταξύ το τετράγωνο Δία/Κρόνου είναι ακριβές, η Αφροδίτη τετραγωνίζεται Ο Κρόνος στον Σκορπιό μέσω του ανάδρομου στον Λέοντα και τώρα ο Ερμής στον Λέοντα μπαίνει επίσης στο τετράγωνο του Κρόνου. Σε ένα κάπως πιο λεπτό επίπεδο, ο Άρης στον Καρκίνο κινείται σε ένα τρίγωνο του Κρόνου στον Σκορπιό. Ίσως τα καλύτερα νέα σε αυτά τα κατά τα άλλα δύσκολα μοτίβα του καλοκαιριού είναι ότι ο Κρόνος επιτέλους έγινε άμεσος.
Γιατί η πνευματικότητα και ο πόνος πάνε χέρι-χέρι; Γιατί οι άνθρωποι στρέφονται μόνο σε ανώτερες δυνάμεις, προσευχές, διαλογισμό ή πνευματικές πρακτικές, όταν η ζωή τους εξαρτάται από αυτό, όταν δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική ή όταν τίποτα άλλο δεν λειτουργεί; Ένας λόγος για αυτό είναι ότι έχουμε την τάση να υποφέρουμε την ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε ένα μηχανιστικό σύμπαν. Ένα σύμπαν χωρίς κανένα εγγενές υπερβατικό σχέδιο, νόημα, ευφυΐα ή ενσωματωμένη καθοδηγητική ή συνδημιουργική ικανότητα. Ένας άλλος λόγος είναι ότι πιστεύουμε ότι έχουμε απροσδιόριστη ελεύθερη βούληση και ότι η πραγματικότητά μας είναι κατά κύριο λόγο δική μας δημιουργία, αυτοβούληση και βασικά υπό τον έλεγχό μας (ίσως εντός των ορίων διάφορων φυσικών νόμων). Ένας ακόμη λόγος είναι ότι πιστεύουμε ότι η επιτυχία ή το επίτευγμα θα μας απελευθερώσει από τους δεσμούς της πνευματικής αναγκαιότητας, σαν να είναι η πνευματικότητα ένα παιχνίδι «φτωχού». Σε αυτό προστίθεται η ιδέα ότι η πνευματικότητα είναι εγγενώς μη έξυπνη, παράλογη ή ανίκανη να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα «όπως είναι».
Φυσικά, η ιστορία της θρησκείας είναι τόσο λεκιασμένη όσο και η ιστορία της καταναλωτισμός, πολιτική και ανθρώπινη βία. Η θρησκεία δεν είναι θύμα (συχνά επιτιθέμενος) και δεδομένου ότι πολλοί άνθρωποι έχουν πληγωθεί από τη θρησκεία ή τον θρησκευτικό φανατισμό, υπάρχουν πολλοί βάσιμοι προσωπικοί λόγοι που μας κρατούν από τη θρησκευτική ή πνευματική πρακτική.
Είναι σημαντικό να θεωρήστε όλα αυτά τώρα ως Δία, ο πλανήτης της πίστης είναι τετράγωνος με τον Κρόνο, τον πλανήτη της ψυχρής, σκληρής πραγματικότητας.
Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης ειπώθηκε ότι ο Κρόνος ταλαιπωρούσε τους ιθαγενείς υπέφερε από υπερβολικό Πνεύμα (ψυχή/πνεύμα). Θεωρήθηκε ότι το Πνεύμα δεν είχε πού να πάει λόγω των φυσικών κατασταλτικών ή ανασταλτικών ιδιοτήτων του Κρόνου. Από αυτή την άποψη, ο ψυχρός/σκληρός ορθολογισμός του Κρόνου είναι στην πραγματικότητα μια εξαιρετικά ευφάνταστη έκφραση καταστολής. Λες και το «απλά το γεγονός κυρία μου» του Κρόνου είναι τόσο ισχυρό και «πραγματικό» ειδικά επειδή είναι μια ευφάνταστη προβολή κλειστής φαντασίας…μια φαντασία που δεν ξέρει καν ότι είναι υπερβολικά ευφάνταστη.
Για παράδειγμα, από αυτή την προοπτική η κακή στάση του Ebeneezer Scrooge δεν είναι απλώς έλλειψη καρδιάς ή φαντασίας…αλλά μάλλον η προβολή μιας έντονα κλειστής φαντασίας. Ο Σκρουτζ είναι επομένως η μυθική «καρδιά» του πιο σκοτεινού χειμώνα… είναι μια αρχετυπική ανάγκη φτιαγμένη από μόνος του… ακριβώς όπως ο ίδιος ο Κρόνος είναι ο άρχοντας της ανάγκης.
Φυσικά ο μόνος τρόπος που ο Σκρουτζ μεταμορφώνεται είναι από τον φυσικό χέρι θανάτου. Η αντικειμενική προσωποποίηση της χειμερινής φαντασίας του Σκρουτζ τον αντιμετωπίζει ως ένα σκοτεινό ντυμένο πνεύμα που απειλεί να του αφαιρέσει την κυριολεκτική ζωή. Και έτσι ο Srooge μεταμορφώνεται επιτέλους (θα μπορούσαμε επίσης να θυμηθούμε ότι όταν το πρώτο πνεύμα ήρθε στον Ebeneezer νόμιζε ότι ήταν απλώς το αποτέλεσμα άπεπτης τροφής).
Έτσι αντιμετωπίζουμε ένα αίνιγμα όταν πρόκειται για Τετράγωνο Δία/Κρόνου. Δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε το μονοπάτι του Κρόνου προς την πίστη ή τη σοφία. Το μονοπάτι του είναι ο απαραίτητος δρόμος του χειμώνα.. όπου «μόνο τα φυσικά γεγονότα» γίνονται τελικά διαρκή πνευματικά γεγονότα (κάτι που ο Δίας θα μπορούσε μερικές φορές να χρησιμοποιήσει μια δόση!). Ωστόσο, ο Δίας πρέπει να ζήσει μέσα από τη συνεχή δυσπιστία που δείχνει ο Κρόνος προς τον Δία, ενώ ο Κρόνος βρίσκεται στη λαβή της δικής του μίζερης διαδικασίας. Οι μνησικακίες, οι αιχμηρές παρατηρήσεις που ρίχνονται, το αυθόρμητο πνεύμα και η άρνηση να μοιραστεί… αυτά είναι τα φυσικά βάσανα που υπομένει ο Δίας ενώ ο Κρόνος κάνει το πράγμα του.
Αυτή τη στιγμή λόγω του τετραγώνου Δία/Κρόνου μπορεί να βιώνετε τη φυσική αντιπαράθεση ή τριβή μεταξύ του ιδεαλιστή και του ρεαλιστή, του πιστού και του αμφίβολου. Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν από το να αναγνωρίσουμε ότι και οι δύο πλευρές της συζήτησης είναι «πραγματικές» και και οι δύο είναι «απαραίτητες», και οι δύο απαιτούν μια εκδοχή εμπιστοσύνης και και οι δύο μπορεί να ενσωματώνουν ή να οδηγούν σε «πίστη».
Μερικές συμβουλές:
* Αν βρεθείτε στο άκρο του Κρόνου, δύσπιστοι για κάποιον ή κάτι γύρω σας...προσπαθήστε να παραμείνετε παρατηρητικοί και να αφήσετε τις κρίσεις...δείτε πού παρατηρείτε και όχι αντιδραστικά συμπεράσματα σας οδηγεί..δείτε τι αποφέρει η διαδικασία...μείνετε στο πνεύμα του αγνώστου που βρίσκεται στο επίκεντρο της παρατήρησης
* Αν βρεθείτε στο άκρο του Δία...θυμηθείτε ότι η αληθινή εμπιστοσύνη δεν χρειάζεται μετατροπείς και δεν κερδίζει τίποτα με τον ευαγγελισμό ενός σημείου… η αληθινή πίστη αντέχει γιατί δεν έχει τελικό ή μοναδικό λόγο για την ελπίδα της
Προσευχή:Είθε να αναγνωρίσουμε τον χειμώνα στην καρδιά του καλοκαιριού και το καλοκαίρι στην καρδιά του χειμώνα… έτσι ώστε η πίστη μας να γίνει πραγματικότητα και τα γεγονότα μας πάλι πνευματικά.