/>Παρακολουθήστε τα ακόλουθα θέματα αυτή τη στιγμή:
* Άτομα με τα οποία δεν μπορείτε να θυμώσετε επειδή κάνουν το να τους θυμώσετε πιο δύσκολο και περίπλοκο από το να ΜΗΝ μοιράζεστε την απογοήτευση ή τον θυμό σας
* Κάποιος που εκλαμβάνει οποιαδήποτε πρόταση ή κριτική ως προσωπική επίθεση και στη συνέχεια όχι μόνο δεν ακούει την πρόταση, αλλά στη συνέχεια συνεχίζει να ντρέπεται, να ενοχοποιείται, να κατηγορεί ή να επιτίθεται στο άτομο που κάνει την εποικοδομητική κριτική
* Κάποιος που μπορεί δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να σκέφτονται τον εαυτό τους, τείνουν να λαμβάνουν τα εύσημα για πράγματα που δεν είναι δικά τους και σπάνια λέει «ευχαριστώ».
* Κάποιος που χρησιμοποιεί το ένα θέμα μετά το άλλο, τη μια αιτία μετά την άλλη για να στηρίξω τον εγωισμό τους…”εφόσον παλεύω για κάτι υπερβατικό, τότε είμαι το σωστό είδος ανθρώπου.”
* περίεργος τρόπος με τον οποίο τα νόμιμα θύματα τείνουν να παραβλέπονται λόγω του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιούνται για πολιτικά/κοινωνικά επιχειρήματα ή πλατφόρμες
* Όταν κάποιος αποθησαυρίζει τη διαδικασία πένθους ή πένθους μιας απώλειας που ανήκει σε κάτι περισσότερο από τον εαυτό του
* Όταν κάποιος δεν ζητά βοήθεια αρκετά και όταν τελικά ζητά βοήθεια, είναι ταραγμένος που κανείς δεν την πρόσφερε
* Κάποιος που παραπονιέται για τη ζωή που ζουν οι άλλοι άνθρωποι σε σύγκριση με τη δική τους, ενώ κάνουν τίποτα δεν αλλάζει τις περιστάσεις τους
* Κάποιος που δεν λαμβάνει υπόψη ότι οι ατυχείς περιστάσεις κάποιου άλλου δεν είναι τόσο απλές όσο «το δικό τους λάθος»
* Μη αναγνωρίζοντας ότι τα «προσωπικά» ζητήματα είναι επίσης κοινωνικά, ιστορικά, πολιτιστικά, εθνοτικά, σεξουαλικά, φυλετικά, θρησκευτικά θέματα…
Είναι εύκολο για εμάς να αισθανόμαστε δικαιωμένοι για τα παράπονα και τις επικρίσεις μας… είναι εύκολο και για εμάς να αισθανόμαστε θύματα. Ίσως μια από τις καλύτερες ερωτήσεις που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας αυτή τη στιγμή είναι «Πώς μπορώ να σταματήσω να νοιάζομαι τόσο πολύ για αυτό που με νοιάζει περισσότερο χωρίς να πετάω ό,τι με ενδιαφέρει;»
Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι φροντίδα..κάποιοι χρειάζονται περισσότερη λεπτότητα και υπομονή από άλλους.
Επίσης...μια πολύ απλή αλλά πολύ σχετική ερώτηση αυτή τη στιγμή, "Τι ξέρω ότι είναι αλήθεια και τι με εμποδίζει να το εμπιστευτώ;" Έχουμε ένα εκατομμύριο δικαιολογίες για να μην ακούμε τη δική μας εσωτερική αλήθεια, ειδικά όταν αυτή η εσωτερική αλήθεια απαιτεί λίγη δουλειά ή μεγαλύτερη ευθύνη ή δέσμευση ή εστίαση.
Υπάρχει τρόπος να το κάνετε αυτό ευγενικά.
Υπάρχει ένας τρόπος να παραπονιόμαστε έξυπνα.
Υπάρχει ένας τρόπος να παίρνουμε την κριτική στα μέτρα μας.
Υπάρχει ένας τρόπος να ζητήσουμε ειλικρινά συγγνώμη χωρίς να νιώθουμε "κακά" για τον εαυτό μας.
Υπάρχει ένας τρόπος να θεωρούμε τους εαυτούς μας υπεύθυνους χωρίς να ξεχνάμε μεγαλύτερους ελαφρυντικούς παράγοντες.
Υπάρχει ένας τρόπος συγχώρεσης που δεν είναι απλώς η λήθη.
Υπάρχει ένας τρόπος να θέσουμε όρια που δεν είναι απλώς νομικά ή καταδικαστικά για όσα συμβαίνουν η άλλη πλευρά.
Υπάρχει ένας τρόπος να νιώθουμε με πάθος, χωρίς να νοιαζόμαστε καθόλου.
Προσευχή:τελειώνει τώρα, ο χειμώνας της δυσαρέσκειάς μας…