Ας δούμε σήμερα σε βάθος το τρίγωνο Ουρανού/Δία.
Ο Δίας βρίσκεται αυτή τη στιγμή στον δεύτερο δεκανό του Λέοντα, που κυβερνάται από τον Δία, και ο Ουρανός βρίσκεται στον δεύτερο δεκανό του Κριού, που κυβερνάται από τον ήλιο. Ο συνδυασμός δείχνει προς τη δημιουργική ανάπτυξη του εγώ μέσα από γρήγορες, ξαφνικές και απροσδόκητες ανακαλύψεις ή εκπληκτικές ευκαιρίες. Η επιστροφή μετά από μια ακρόαση, η εκπληκτική προώθηση ή η έκρηξη μιας λάμπας στο κεφάλι σας που ξυπνά τη σωστή λύση στο πρόβλημα που σας στενοχωρεί.
Μερικοί άνθρωποι λένε ότι ο Δίας αφορά «Τύχη», αλλά άλλοι λένε ότι η τύχη δεν είναι τίποτα άλλο από μια τυχαία συνάντηση με την προετοιμασία. Η προετοιμασία φαίνεται σίγουρα να βοηθά σε αυτή τη διέλευση, η οποία φαίνεται να ωφελεί ειδικά τους σκληρά εργαζόμενους δημιουργικούς ανθρώπους που περιμένουν μια σημαντική ανακάλυψη. Ταυτόχρονα, αυτή η διέλευση γίνεται πολύ πιο περίπλοκη όταν κοιτάμε το ταυτόχρονο τετράγωνο του Ουρανού με τον Πλούτωνα, το οποίο φέρνει μια από τις μεγαλύτερες αδερφές της τύχης, την ανάγκη (ή τη μοίρα).
Σε έναν ελληνικό μύθο δημιουργίας αναγκαιότητα, που ονομάζεται Η Ananke, είναι η πρώτη δύναμη της δημιουργίας, μαζί με τη Nous (λόγος/καταληπτότητα/τάξη) και σε άλλες ζευγαρώνεται με τον Χρόνο/Κρόνο (χρόνος/χώρος/τάξη). Η ιδέα της αναγκαιότητας είναι η δική της αναγκαιότητα. Ο Γιουνγκ είπε κάποτε:«Συναντάς τη μοίρα σου στο δρόμο που ακολουθείς για να την αποφύγεις». Είπε επίσης, «η μοίρα κάνει με χαρά αυτό που ξέρω ότι πρέπει». Η αναγκαιότητα είναι η δύναμη μέσα σε οτιδήποτε του οποίου οι καταναγκασμοί είναι τυχαίοι, χαοτικοί, χωρίς νόημα, απρόβλεπτοι, εκτροπείς, παρεκκλίνοντες, ακατανόητοι, αυθόρμητοι, διφορούμενοι και βαθιά ανθεκτικοί στην ερμηνεία. Στην πραγματικότητα, η Ananke θεωρήθηκε από πολλούς Έλληνες (πρόσφατα έμαθα) ως μια θεά που δεν δεχόταν προσφορές και ήταν σχεδόν αδύνατο να πειστεί ή να ζητηθεί.
Ο Πλούτωνας έχει στενή σχέση με τον Ananke, καθώς όπως και όλες οι κόρες της (οι μοίρες), γιατί ο Πλούτωνας είναι επίσης στενά συνδεδεμένος με το αρχέγονο χάος και τους καταναγκασμούς της ψυχής. Όσο θα θέλαμε να κατανοήσουμε τις επιθυμίες της ψυχής ή τις παρακινητικές εικόνες της ψυχής στη ζωή μας, ο Πλούτωνας πάντα μας προκαλεί να αφοσιωθούμε πλήρως στην αναγκαιότητα του ίδιου του καταναγκασμού. Ο καταναγκασμός είναι ο δικός του λόγος. Η όρεξη για κάθε είδους εμπειρία που επιθυμούμε να έχουμε στη ζωή, αν και μερικές φορές λογικά εξηγήσιμη ή ικανή να ερμηνευθεί αιτιολογικά, είναι επίσης ανούσια πέρα από την εικόνα της ίδιας της επιθυμίας.
Για παράδειγμα:η φήμη. Είμαστε τόσο συνηθισμένοι να πνευματοποιούμε την επιθυμία για φήμη, να την ανάγουμε στους καταναγκασμούς ενός άσχημου μικρού εγώ ή μόνο να επιλέγουμε να επικυρώνουμε ως «πραγματικά» διάσημους εκείνους των οποίων η φήμη προήλθε ως αποτέλεσμα έντιμης δουλειάς, όπου η πρώτη επιθυμία ήταν το ίδιο το έργο. Τότε λέμε, «αυτό το άτομο το άξιζε». Βλέπετε ότι υπάρχει κάτι βαθύτατα παράλογο στην επιθυμία για φήμη, και έτσι εκλογικεύουμε τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε για το εγώ ή μιλάμε για αληθινή καλλιτεχνία ή αληθινή δεξιοτεχνία ή ταπεινή επιτυχία. Από τη σκοπιά του Πλούτωνα, συχνά δεν ζούμε αυθεντικά ειδικά επειδή φοβόμαστε τον καταναγκασμό, τη χαοτική αναγκαιότητα, την ανούσια αλλά αναπόφευκτη ορμή των ίδιων των επιθυμιών μας.
Αυτό καταλήγει σε ένα ακόμη πιο βασικό πρόβλημα:έχουμε την τάση να διαχωρίζουμε εικόνες και επιθυμίες ή εικόνες και ένστικτα (αυτό ήταν ένα αγαπημένο θέμα τόσο του Γιουνγκ όσο και του προστατευόμενού του Τζέιμς Χίλμαν). Λέμε λοιπόν, «η επιθυμία που έχεις να γίνεις διάσημος είναι ΑΠΛΩΣ επιθυμία». Δημιουργούμε αποδείξεις για αυτόν τον ισχυρισμό αναφέροντας παραδείγματα ανθρώπων που γίνονται διάσημοι μόνο για να εξακολουθούν να επιθυμούν «περισσότερα». Λέμε λοιπόν, «βλέπετε, η επιθυμία είναι το πραγματικό πρόβλημα… δεν έχει να κάνει ποτέ με το «αυτό» που επιθυμείτε, είναι απλώς ένα βασικό πρόβλημα με το να αφήσετε τις διάφορες ψευδαισθήσεις επιθυμίας να σας νικήσουν».
Αλλά ας πετάξτε αυτή την καρτεσιανή ιδέα έξω για μια στιγμή. Ας το θεωρήσουμε τίποτε άλλο από τις απογοητεύσεις του αποστόλου Παύλου, που έχει εγκλωβιστεί στη θάλασσα μετά από ένα ακόμη ναυάγιο στην περιοδεία του με τη φωτιά και το θειάφι. Αντίθετα, ας φανταστούμε ότι οι επιθυμίες και οι εικόνες είναι αχώριστες. Ας φανταστούμε ότι μέσα σε κάθε εικόνα είναι η δική της ενστικτώδης αναγκαιότητα. Μέσα σε κάθε εικόνα, λοιπόν, υπάρχει κάτι σαν ένα βαθιά παράλογο, ανεξήγητο σώμα ζώου. Μέσα σε κάθε επιθυμία υπάρχει μια εικόνα, και οι καταναγκασμοί αυτής της εικόνας είναι αληθινοί για τον εαυτό τους. Δεν μπορούν εύκολα να πειστούν μακριά από τη φύση τους (όπως ο Ananke), επειδή είναι ο καθένας τη δική του μοίρα.
Επιστρέφοντας τώρα στην εικόνα της φήμης μας, ας προσπαθήσουμε να προσαρμόσουμε τη σκέψη μας. Ας αναλογιστούμε ότι η εμμονή με τη φήμη δεν είναι αποτέλεσμα της επιθυμίας που τρέχει σε αστάθεια και η επιθυμία για φήμη δεν μπορεί να αναχθεί σε ένα μη πνευματικό εγώ. Μάλλον, οι διάφορες επιθυμίες για φήμη, οι διάφοροι τύποι φήμης, είναι εγγενείς στις ίδιες τις διάφορες εικόνες της φήμης. Πάρτε για παράδειγμα τον Δία στο ζώδιο του λιονταριού, στο δεύτερο δεκανό του λιονταριού, το πιο λιοντάρι πρόσωπο του Δία. Εδώ έχουμε μια εικόνα ευγενούς δύναμης, θάρρους και αποφασιστικότητας που ανατέλλει σαν τον ήλιο, βαδίζοντας μέσα στην πόλη σαν λιοντάρι με φτερά αετού. Αυτή η εικόνα της δύναμης, της ελαφρότητας, της φυγής, του θάρρους, της αρχοντιάς, της υπερηφάνειας, της βασιλείας και της επιτυχίας είναι το δικό της ένστικτο. Αυτές οι εικόνες είναι οι δικές τους μοναδικές επιθυμίες. Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε αυτές τις εικόνες από την «αγνή επιθυμία» χωρίς να δώσουμε καθαρή επιθυμία σε κάποιον άλλο νέο θεό ή πρόσωπο, κάποια άλλα χαρακτηριστικά:το ξεκάθαρο πρόσωπο ενός Βούδα με φως πέτρας ή την ήρεμη δύναμη ενός ερημίτη που κατοικεί στο βουνό. Όποιες κι αν είναι οι εικόνες της ξεκαθαρισμένης επιθυμίας μας, θα συνεχίσουν να συνδέονται με εικόνες και εικόνες με την έντονα παράλογη αναγκαιότητα της ίδιας της ζωής. Οι εικόνες και το ενσαρκωμένο ένστικτο, αδιαχώριστα.
Έχοντας αυτό κατά νου, το ερώτημα μετατοπίζεται από μία των εξαγνισμένων επιθυμιών σε μία των επιθυμιών που εξαγνίζουν. Αυτό συμβαίνει όταν αναγνωρίζουμε, αποδίδουμε φόρο τιμής σε αυτόν, τον παραλογισμό και την «ήδη αιωνιότητα» όποιων επιθυμιών έχουμε, όσο παράλογες, ανήθικες ή ανεξέλικτες κι αν μας φαίνονται. Έτσι η επιθυμία μας για κάτι σαν τη φήμη παιδεύεται, ή εξαγνίζεται, όχι μακριά από το «αντικείμενο» της επιθυμίας αλλά ΣΤΗΝ εικόνα του εαυτού του. Δεδομένου του παραδείγματος της φήμης, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να επιδιώκουμε τη φήμη ενώ αναγνωρίζουμε ότι οι καρποί αυτής της επιδίωξης περιέχονται ήδη μέσα στην ίδια την επιδίωξη, μαζί με τις απογοητεύσεις της, τις επιθυμίες του πάνω από το εγώ, τις θριαμβευτικές επιτυχίες και τα επόμενα ηλιοβασιλέματα. Αναγνωρίζοντας ότι οι επιθυμίες των εικόνων μας κρατούν ολόκληρα τοπία, απαιτούν ολόκληρους κόσμους, αποθαρρύνουμε το πραγματικό πρόβλημα που τείνουμε να έχουμε με τις εικόνες… που είναι η ιδέα ότι μπορούν να μας παραδώσουν στην αιωνιότητα όταν οι εμπειρίες οποιωνδήποτε επιθυμιών, οποιωνδήποτε εικόνων, είναι ήδη αιώνιο.
Μεταφράζοντας όλα αυτά σε μερικές απλές ερωτήσεις, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε:
* Από τι σας παρακινεί περισσότερο, αληθινά, χωρίς ντροπή, ενοχές ή κρίση;
* Ζείτε στον βαθύτερο παραλογισμό των επιθυμιών σας;
* Ξεγελάτε τον εαυτό σας πιστεύοντας ότι οι επιθυμίες σας αφορούν κάτι διαφορετικό από τον εαυτό τους;
* Μπορείτε να απολαύσετε τις επιθυμίες σας χωρίς προσδοκίες για το τι συγκεκριμένα φρούτα θα αποδώσουν;
* Μπορείτε να διασκεδάσετε ότι η φύση των επιθυμιών σας εμπλέκει μια ποικιλία πιθανών αποτελεσμάτων και μπορείτε να βρείτε το ποιητική ή ρομαντική ομορφιά σε οποιοδήποτε από αυτά τα αποτελέσματα..μπορείτε να δείτε την ποικιλία των τρόπων με τους οποίους μπορεί να εκφραστεί ο μύθος σας;
* Μπορείτε να εντοπίσετε μερικούς αντιφατικούς μύθους στη ζωή σας; Δίνεις τον χώρο στον εαυτό σου να ζήσει με λίγους ταυτόχρονα, ώριμος από αντιφάσεις ή προσπαθείς να δημιουργήσεις την αδύνατη μαθηματική εξίσωση για να τα φέρεις όλα μαζί; Υπάρχει ανάγκη να δώσετε προτεραιότητα ή να εστιάσετε λίγο περισσότερο σε μια εικόνα ή επιθυμία παρά σε μια άλλη;
* Μήπως είναι καιρός να παραδεχτείτε ότι οι βαθύτερες επιθυμίες σας δεν είναι υπερπνευματικές, ηθικές, θρησκευτικές ή ιερή εμφάνιση; Είναι πιθανό να αποκλείσατε τον εαυτό σας από το ναό του θεού που σας θέλει περισσότερο;
Ταχεία επιτυχία, ανακαλύψεις και ευκαιρίες που προκαλούν μια συνάντηση ή έκρηξη των επιθυμιών που τείνουμε να καταπιέζουμε περισσότερο, αυτό είναι αυτό που βρίσκεται στο τραπέζι αυτή τη στιγμή. Και πάλι, «Η μοίρα κάνει με χαρά αυτό που ξέρω ότι πρέπει». Από την άλλη πλευρά, οι εκρήξεις και τα ξαφνικά ή σοκαριστικά γεγονότα που βοηθούν στην αποσαφήνιση των κινήτρων και των επιθυμιών μας υπενθυμίζουν επίσης ότι:«Συναντάς το πεπρωμένο σου στο δρόμο που ακολουθείς για να το αποφύγεις».
Προσευχή:όχι τέτοια κάτι σαν αγνές επιθυμίες χωρίς μοναδικά πρόσωπα, καμία ανάγκη να εξηγήσουμε ή να εκλογικεύσουμε τις επιθυμίες, καμία προσδοκία για επιθυμίες να μας ελευθερώσουν από επιθυμίες…ήδη αιώνιες, κινούμαστε στα σκοτεινά σώματα της ανάγκης… είναι η τυχερή μας μέρα
Εικόνα από την ευγενική προσφορά του tanakawho, στο creative commons image licensing