Ας δούμε πρώτα κάποιες κοσμικές προβλέψεις (που σημαίνει καθημερινά πράγματα):
* Το αίσθημα της κατάθλιψης ή αδυναμία ή κούραση
* Απώλεια της αίσθησης του σκοπού ή του κινήτρου
* Φυγή από το σώμα
* Το πέπλο μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου, αραιωμένο
* Δημιουργική έμπνευση, που επισκέφτηκε ο μούσες
* Διαυγή όνειρα ή ζωηρές αφηρημάδες
* Οραματιστικές σκέψεις, ενεργές φαντασιώσεις
* Συζήτηση θυμάτων, συμπόνια για τους αδύναμους και τους άπορους
* Ήπια ωθήσεις από αόρατες παρουσίες, διαίσθηση και ψυχολογία δεκτικότητα
* Αλλοιωμένες καταστάσεις, ναρκωτικά, απόδραση
* Πνευματική/μυστική λαχτάρα ή έμπνευση (η ξαφνική επιθυμία για προσευχή, νηστεία, λατρεία κ.λπ.)
Τώρα ας δούμε κάποια συγκεκριμένα εικόνες (ευχαριστώ μερικούς φίλους του FB για μερικές από αυτές!):
* Το μάτι του Ώρου που βλέπει όλος ο κόσμος
* Ο μπλε φαραώ και η αρχιέρεια του
* Οι ψίθυροι του αόρατοι
* Το με dicine Buddha
* Το μαγικό φίλτρο, το μυστικό δηλητήριο
* Ένας κοκαλιάρης βίγκαν που χτυπάει στο αεράκι
* Ένα δροσερό αεράκι και ξαφνική ανακούφιση
* Ένας μπλε δράκος του ήλιου
* Ένας νηστικός μοναχός, μεθυσμένος κάτω από τα άνθη της κερασιάς
* Μιλάει ξαφνικά η ακατάστατη ζωγραφιά ενός παιδιού
* Ένα μεταδοτικό χασμουρητό, κουβαλά κάποια μυστική αλήθεια
* Ένας άντρας μιλάει στον εαυτό του στον ύπνο του
* Μια συγχρονικότητα γεμίζει το κενό
* Προσευχή χωρίς προσευχή ή πεποιθήσεις
* Ο σκεπτικιστής βγάζει ένα κέρατο μονόκερου από το μέτωπό του ενώ προειδοποιεί τους ανθρώπους για αυταπάτες
Μια σύντομη σημείωση. Ο συνδυασμός Ποσειδώνα/Ήλιου μας υπενθυμίζει επίσης ότι οτιδήποτε, οποιοδήποτε παλιό πράγμα κάτω από τον ήλιο, μπορεί να πάρει μια υπερπροσωπική, υπερβατική ή μη συνηθισμένη φωνή. Αν και αυτό είναι κάτι που αναγνωρίζουμε ως αστρολόγοι που ουσιαστικά μιλάνε με τους πλανήτες και τα αστέρια κάθε μέρα, είναι καλό να θυμόμαστε ότι οι αρχαίοι αστρολόγοι θεωρούσαν τους πλανήτες ότι ο καθένας περιέχει τα δικά του μέταλλα. Η λέξη "μέταλλο" κυριολεκτικά σημαίνει "ψάχνω" ή "να εξορύξω" και σχετίζεται εγγενώς με αυτό που είναι κρυμμένο από κοινή θέα. Για να είμαστε σαφείς, οι παλιοί αλχημικοί αστρολόγοι δεν μιλούσαν μόνο για κυριολεκτικά μέταλλα στη γη, αλλά και για τη συμβολική γήινη φύση των πλανητικών ενεργειών γενικά. Το ότι οι πλανητικές ενέργειες αντανακλώνται στα ζώα, τα οικοσυστήματα, τον καιρό, τους βράχους, τους πολύτιμους λίθους και τα ορυκτά, τα φυτά και τα λουλούδια και οτιδήποτε άλλο, αντανακλά την ιδέα ότι ο καθένας από τους πλανήτες έχει μεταλλική ή γήινη φύση. Ο συνδυασμός Ποσειδώνα/Ήλιου μας υπενθυμίζει ότι με λίγη υπομονή και λίγη εργασία εξόρυξης είμαστε πάντα σε θέση να ακούμε τη μουσική ή τις φωνές των θεών σχεδόν για οτιδήποτε. Κάτω από μια σύνοδο Ποσειδώνα/Ήλιου είναι συχνά σαν μερικές από αυτές τις φωνές να βγαίνουν στην επιφάνεια αβίαστα, σαν τόσος τυχερός χρυσός να εμφανίζεται ξαφνικά στα τηγάνια μας, και ωστόσο υπάρχει επίσης η υπονοούμενη υπενθύμιση ότι τα πολύτιμα μέταλλα συνήθως απαιτούν προσεκτική εξόρυξη.
Αυτό οδηγεί σε ένα τελευταίο σημείο, το οποίο είναι επίσης σημαντικό. Ο συνδυασμός Ποσειδώνα/Ήλιου μας υπενθυμίζει επίσης ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σχετικά με τα αγγεία που διαρρέουν και τον εγωισμό των αλλοιωμένων καταστάσεων. Όταν βλέπουμε συνεχώς συγχρονισμό, ή όταν ακούμε συνεχώς τα πνεύματα ή τους πλανήτες σε όλα, όταν έχουμε δύο χιλιάδες ιερά αντικείμενα και μετράμε, όταν δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να περιστρέφουμε τους τροχούς μας στις μαγικές ιδιότητες των πλανητών και των φυτών (ή οτιδήποτε άλλο), δυνητικά αφαιρούμε τον Ποσειδώνα από ένα από τα πιο σημαντικά του χαρίσματα, που είναι η ευλογία της λεπτότητας. Τι είναι μια ψυχική στιγμή μη συνηθισμένης ενόρασης χωρίς τακτικές παλιές συνηθισμένες καταστάσεις; Πώς μπορούμε να εξορύξουμε για πλανητικά μέταλλα στην καθημερινή μας ζωή, όταν το ορυχείο δεν μας απαιτεί πλέον να πάμε κάτω από τη φανταστική γη στην οποία ζούμε; Πώς μπορούμε να μιλήσουμε με πολύτιμους λίθους, κρυστάλλους, νεράιδες, θεούς ή ανέμους και πλάσματα του δάσους, χωρίς τη λεπτή και έκπληξη των επισκέψεών τους;
Ο συνδυασμός Ήλιου/Ποσειδώνα μπορεί συχνά να δημιουργήσει μέσα μας την επιθυμία να να είστε τόσο φωτισμένοι και εξοικειωμένοι με την ψυχική δεκτικότητα όσο η Τζόαν Ρίβερς σε ένα βιβλιοπωλείο της νέας εποχής. Το βλέμμα του Horus που βλέπει όλος ο κόσμος γίνεται το τρελό στόμα ενός κλισέ τραγουδιού. Ο ήλιος μερικές φορές απλά δεν μπορεί να κλείσει αρκετά για να διατηρήσει αυτή την ουσιαστική ποιότητα απόκρυψης και λεπτότητας που απαιτεί ο Ποσειδώνας. Γι' αυτό λοιπόν θα πρέπει να δώσουμε επίσης προσοχή…όπως ο Ηράκλειτος και όλοι οι μεγάλοι Ταοϊστές σοφοί έχουν σχολιάσει, «Η φύση κρύβεται». Ο ήλιος δεν είναι πολύ καλός στο να κρύβεται. Στην πραγματικότητα, πρέπει να πεθάνει πριν μπορέσει να κρυφτεί κάθε μέρα. Αυτή η μικρή ιδέα δεν αφορά ούτε το μαρτύριο… αν και θα μπορούσαμε να δούμε πιο ξεκάθαρα τη σύνδεση του συνδυασμού Ήλιου/Ποσειδώνα με μάρτυρες, αυτοκτονίες, ηρωικές θυσίες, αγίους και όλες εκείνες τις πληγές που κλαίνε που αδειάζουν κοντά στο κρυστάλλινο τμήμα του βιβλίου κατάστημα.
Προσευχή:Γαλάζιο φως του ήλιου, σαν δράκος από τον ωκεανό την ανατολή, μας ξημερώνει ξύπνιοι στα διακριτικά βασίλεια
Η εικόνα προσφέρθηκε από https://www.flickr.com/photos/87895263@N06/