Πρώτα απ' όλα, ένα μεγάλο τρίγωνο της φωτιάς είναι μια σύνθετη διαμόρφωση τριών ή περισσότερων πλανητών που καταλαμβάνουν και τα τρία ζώδια του ίδιου στοιχείου (σε αυτή την περίπτωση τα ζώδια της φωτιάς:Κριός, Λέων και Τοξότης) σε απόσταση περίπου 120 μοιρών από τον έναν πλανήτη στον άλλο. Η συνολική εικόνα όταν συνδέετε τις πλανητικές κουκκίδες μοιάζει με ένα μεγάλο τρίγωνο.
Ίσως το πιο αξιοσημείωτο μοτίβο με ένα μεγάλο τρίγωνο οποιουδήποτε είδους είναι η στοιχειώδης έμφαση. Όταν τόσοι πολλοί πλανήτες διέρχονται από τα ζώδια του ίδιου στοιχείου, θα βρεθούμε να καταναλώνουμε την έκφραση του συγκεκριμένου στοιχείου. Με ένα μεγάλο υδάτινο τρίγωνο μπορεί να βρεθούμε σε συναίσθημα, μνήμη και ψυχολογική πολυπλοκότητα, όπως μια μεγάλη οικογενειακή συγκέντρωση μετά από μια κηδεία (η υδάτινη ποιότητα μπορεί να είναι συντριπτική). Με ένα μεγάλο γήινο τρίγωνο η εικόνα της μετακίνησης των σπιτιών μας από το ένα σπίτι ή το διαμέρισμα στο άλλο (κουτιά, λεπτομέρειες, δουλειές, ψώνια, ανύψωση, οργάνωση, αναδιάταξη, λογαριασμοί κ.λπ.). Με ένα μεγαλειώδες εναέριο τρίγωνο, η εικόνα της τελευταίας εβδομάδας του Πανεπιστημίου:τεστ, εξετάσεις, εργασίες, μακροσκελείς συνομιλίες, email, ιδέες, όλη η ένταση. Έτσι, με ένα μεγάλο τρίγωνο πυρκαγιάς, το ίδιο είδος κατάρρευσης είναι στον αέρα σήμερα, που εκφράζεται μέσω της γλώσσας της φωτιάς:ένταση, δράση, εγώ, πνεύμα, κινούμενο σχέδιο, ενθουσιασμός, πάθος, θερμότητα, ιδιοσυγκρασία και εκνευρισμός.
Δεδομένου ότι η Σελήνη κινείται γρήγορα, το μεγάλο τρίγωνο της φωτιάς δεν θα διαρκέσει πολύ, θέμα μιας ημέρας ή ακόμα και μόλις σήμερα το απόγευμα, αλλά αν το προσέξουμε, τότε μπορεί απλώς να δούμε κάποια φωτιά που ξεφυτρώνει από τον αέρα!
Η φωτιά έρχεται πρώτη. Το ξέρουμε αυτό γιατί μας λένε όλες οι φλογερές ιστορίες δημιουργίας μας. Είτε πρόκειται για τη Μεγάλη Έκρηξη είτε για τη Βίβλο, η ζωή ξεκινά με μια έκρηξη ζωής και φωτός, θερμότητας και κραυγής. Η φωτιά έρχεται πρώτη. Εκρήγνυται προς τα έξω πριν οι σκέψεις και οι ιδέες διαμορφωθούν πλήρως σε λέξεις. Στην πραγματικότητα οι λέξεις μοιάζουν να σχηματίζονται γύρω από τη φωτιά. η ίδια η παρόρμηση κατεβαίνει σαν πνεύμα από ψηλά. Ακόμη και το περιστέρι ως αγγελιοφόρος της ειρήνης κατεβαίνει από ψηλά:«Ο λόγος γίνεται σάρκα». Στη ζωή μας μπορεί να το βιώσουμε αυτό ως ξαφνική έκρηξη έμπνευσης, σχολιασμό από το στόμα σε στόμα, έκρηξη ενέργειας, ξαφνική οργή ή ερεθισμό, καθώς και το σπάσιμο στα σύννεφα, το βόλι των σκοπευμένων βελών προς τον στόχο και η παθιασμένη πεποίθηση που φαίνεται να απλοποιεί και να εντείνει τις σκέψεις μας (το άγγιγμα των δακτύλων στους κροτάφους, τα κλειστά μάτια πριν από την ξαφνική ηρωική έκρηξη της φλόγας από τις κόρες των ματιών). Η φωτιά έρχεται πρώτη.
Η φωτιά είναι η φαντασίωση του στόχου. Όλος ο πνευματικός ιδεασμός βασίζεται κυρίως στη φωτιά και η φωτιά στους στόχους. Όταν ένα μεγάλο πύρινο τρίγωνο σαρώνει μέσα μας, καταναλωνόμαστε από γλώσσες φωτιάς που μας λένε τους στόχους τους. Οι στόχοι της φωτιάς είναι γενικά δύο:να γίνει περισσότερο ο εαυτός της (να εξαπλωθεί και να γίνει πιο δυνατός, μεγαλύτερος, πιο έντονος και εκτεταμένος), ενισχύοντας έτσι την πρωτοκαθεδρία της και να καταναλώνει καθώς προσκολλάται (διατηρώντας έτσι την πρωτοκαθεδρία της). Για να αναπτυχθεί η φωτιά χρειάζεται περισσότερο υλικό για να τραφεί:αέρας, ξύλο κ.λπ. Αν δεν έχουμε σκηνές της ζωής μας στημένες για να κρατάμε και να τροφοδοτούμε τις φωτιές, τότε όταν έρθει ορμητικά μέσα θα καταναλώσει ό,τι υπάρχει γύρω μας . Αν το μόνο που έχουμε είναι τσαμπουκά στο συρτάρι, τότε η ξαφνική έκρηξη παθιασμένης πείνας θα φάει τα twinkies, λέγοντας «αυτό πάνω απ' όλα είναι αυτό που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή». Επειδή η φωτιά καταναλώνει τα δέκα χιλιάδες πράγματα για χάρη της, δεν θα κάνει διακρίσεις. Πρέπει λοιπόν να προσέχουμε να έχουμε πάντα προσφορές στη φωτιά. Για μερικούς ανθρώπους είναι το γράψιμο, η ανάγνωση, η τέχνη και ο πολιτισμός, για άλλους το σεξ, η άσκηση, η ζωντανή μουσική και τα μεγάλα πλήθη. Όταν πέφτει φωτιά, αν δεν έχουμε κάτι να τη τροφοδοτήσουμε, αν δεν έχουμε κάπου να πάμε, μπορούμε εύκολα να καταναλωθούμε. Η φλογερή κατοχή είναι τόσο συχνά αυτό το πεινασμένο για εγωισμό φάντασμα που φλέγεται και καταστρέφει τον τόπο. Μετά δεν μπορούμε παρά να αισθανόμαστε ότι κάτι ιερό έχει συμβεί, και όμως βρισκόμαστε στον απόηχο της καταστροφής… για τους εαυτούς μας, για τους άλλους, τις οικογένειες και τα σπίτια μας, τις δουλειές μας κ.λπ.
Εμείς πλάθουμε τη φωτιά με αυτό που της δίνουμε. Περιορίζουμε και κρατάμε τη φωτιά από το πώς την αφήνουμε να εξαπλωθεί. Αυτό ξεκινά, αυτή η διακριτική τροφοδοσία αρχίζει, όταν αναγνωρίσουμε ότι οι ιδέες της πρωτοκαθεδρίας και της ψυχικής επείγουσας ανάγκης είναι φαντασιώσεις. Θυμηθείτε πώς ξεκινήσαμε με την ιδέα της φλογερής προέλευσης; Για να θυμηθούμε, πρέπει να κάνουμε μια παύση, να σταματήσουμε και να καλέσουμε κάτι προς τα εμπρός που είναι ακόμα «πίσω εκεί». Μπορούμε να το κάνουμε και με τη φωτιά. Η φωτιά δεν είναι κυριολεκτικά «πρώτη» γιατί η προέλευση είναι «πρώτα» μια φαντασίωση. Μόλις ξεπεράσουμε την κυριολεξία της αρχής και του τέλους της ζωής, αφού περάσουμε από τη τσιμεντένια φωτιά και στη φανταστική φωτιά, τότε μπορούμε να αναγνωρίσουμε την αυτοβεβαιότητα της φωτιάς, την πρωτοκαθεδρία της, είναι το «είμαι πρωτιά», ως μια φανταστική αλήθεια, ένα χαρακτηριστικό ή ρίγες στη γούνα των ζώων του, αντί για μια μεταφυσική δήλωση ή τον απόλυτο ισχυρισμό αλήθειας. Για να γίνει αυτό σημαίνει να αντιλαμβάνεσαι τη σχέση της φωτιάς με τα άλλα στοιχεία από την αρχή, κάτι που είναι δύσκολο να γίνει, καθώς ένα από τα μεγαλύτερα δώρα της φωτιάς είναι η απόλυτη αίσθηση της πρωτοκαθεδρίας και της «πρωτοσύνης».
A πολύ συνηθισμένο παράδειγμα…
Μια μέρα βρίσκεσαι να παρασύρεσαι σε ένα έντονο κύμα έντονου ενθουσιασμού. Πρώτα σκέφτεσαι στον εαυτό σου:«Πρέπει να πάω να τρέξω» ή ίσως «πρέπει να πάω για ψώνια». Η ενέργεια σκάει, οπότε πρέπει να διαλέξετε γρήγορα… "Είμαι εδώ και έρχομαι πρώτος", λέει η φωτιά, "Τώρα πάμε!" Αναγνωρίζετε ότι η φωτιά είναι αδιάκριτη και ότι έχετε ένα παράθυρο χρόνου όπου μπορείτε να αξιοποιήσετε την ενέργεια. Με λίγη διάκριση, ίσως το αποτέλεσμα της ηλικίας και τη συνειδητοποίηση ότι η «ερχόμενη πρωτιά» της φωτιάς τείνει να σε παρασύρει σε άστοχες φαντασιώσεις για το τι είναι σημαντικό, κάνεις πίσω, θυμάσαι ότι το υπόγειο χρειάζεται οργάνωση και αποφασίζεις να χρησιμοποιήσεις την έκρηξη για να πάρεις κάτι που θα γίνει που όχι μόνο θα σας κάνει πιο ευτυχισμένους μακροπρόθεσμα, αλλά θα σας παρέχει πιο ξεκάθαρες και ακριβείς επιλογές για το τι θα τροφοδοτήσετε τη φωτιά στη συνέχεια, όταν έρθει η επόμενη έκρηξη. Επειδή, θυμάστε, σταματάτε και σκέφτεστε, ότι υπάρχει κάτι που ονομάζεται «μακροπρόθεσμα». Η «μακροπρόθεσμη» είναι η αναγνώριση ότι η φαντασία της φωτιάς για τις αρχές και τα τελειώματα κινείται μέσα στο πλαίσιο της αιωνιότητας, η οποία δεν έχει αρχή ή τέλος.
Η φωτιά μας παρασύρει στο να σκεφτούμε ότι οι σανίδες οράματος, αυτή τη στιγμή, όταν έρθει η έμπνευση, θα είναι πιο παραγωγικό για τους «στόχους της ζωής» μας, από το να κλαδέψουμε την ντουλάπα σας, να καθαρίσουμε το ψυγείο σας ή να γράψουμε ένα ευχαριστήριο σημείωμα ή ακόμα και να καθαρίσουμε τα εισερχόμενά μας. Φυσικά δεν είναι ότι το ένα είναι καλύτερο από το άλλο, αλλά η υπέρτατη πρωτιά της φωτιάς θα προσπαθεί πάντα να μας πείσει ότι η επείγουσα ανάγκη της προηγείται οτιδήποτε άλλο.
Από την άλλη πλευρά, αυτό μπορεί να είναι απλώς το φάρμακο που χρειαζόμαστε όταν έχουμε γίνει πολύ πρωκτικό και κάνουμε διακρίσεις. Σαν την εικόνα ενός έμμονα οργανωμένου κλεισίματος που κλωτσάει ξαφνικά την πόρτα και γεμίζει το στόμα της με σαντιγί καθώς τρέχει μέσα από το αδιέξοδο. Η φωτιά μάς απελευθερώνει γιατί λέει, «Έρχομαι πρώτος, σταμάτα να προσπαθείς να βάζεις τόσα πολλά μπροστά μου…πριν από την ίδια τη ζωή».
Είναι η ίδια η φωτιά ζωή; Η φωτιά θα μας έκανε να το πιστέψουμε, και όταν βλέπουμε το πρόσωπό της, είμαστε πιστοί.
Η φωτιά συχνά μας κάνει να νιώθουμε ότι είμαστε ερωτευμένοι. Η φωτιά ως αγάπη μας μεταφέρει σε εκείνο τον πονεμένο τόπο του καθολικού συναισθηματισμού. «Το σύμπαν μου είπε ότι ήταν αλήθεια» ή «το σύμπαν ευθυγράμμισε τα πάντα για να συμβούν τέλεια». Όταν όλα τα πράγματα μας μιλούν σε συγχρονισμό, ταυτόχρονα επιβεβαιώσεις του πεπρωμένου μας ή της σημασίας μας, μάλλον θα πρέπει να τσεκάρουμε τα παντελόνια μας γιατί πιθανότατα έχουν πάρει φωτιά. Αυτό κάνει τη φωτιά ψεύτη; Λέμε «όλα είναι γεμάτα αγάπη», όταν αυτό που εννοούμε είναι «η φωτιά είναι όλα, η φωτιά είναι πρώτα, η φωτιά φωτιά, θέλω φωτιά».
Η φωτιά φυσικά ελκύει μυθικά τον τιτάνα κλέφτη, τον Προμηθέα . Ακριβώς όπως όταν το κύμα της ενέργειας περνάει και απογειώνουμε τα ψώνια, την επιβίβαση ή την ακρόαση της φωνής του σύμπαντος (uni σημαίνει ενότητα, πρωτοκαθεδρία, πρωτιά), όταν η πρωτοκαθεδρία της φωτιάς μας πείθει ότι «είμαι ό,τι υπάρχει, » και «να το έχουμε τώρα», δεν μας ξεγελάει η φωτιά με τη θειούχα ανυπομονησία της; Αν αρπάξουμε το δίδυμο και τρέξουμε, δεν γινόμαστε σαν τον δύσμοιρο Προμηθέα, τιμωρημένο από τους θεούς αιώνια; Αλυσοδεμένοι στα απομονωμένα βράχια των μεταφυσικών μας φιλοδοξιών και αναγκασμένοι να ξεριζώνουμε τα θυμωμένα συκώτιά μας ξανά και ξανά από ένα γιγάντιο αρπακτικό πουλί…το ίδιο κατερχόμενο πουλί του πνεύματος του οποίου η εικόνα είναι το περιστέρι; Το ίδιο περιστέρι που δένει ξανά τον Προμηθέα μόνο για να τον βάλει ξανά για περισσότερα βασανιστήρια μέχρι την ανατολή του ηλίου.
Η Φωτιά είναι ένας θυμωμένος εραστής. Τόσο ζωτικής σημασίας. Τόσο ελεύθερος,-Η,-Ο. Πρώτα λοιπόν. Αλλά και φανταστικό. Σχηματίζοντας και ενημερώνοντας τον κόσμο του εαυτού του ξανά και ξανά, τρέφεται από την παρουσία αυτού που του δίνεται, αλλά και δίνεται στην ιδέα ότι τρέφεται μόνος του.
Λοιπόν, σήμερα, πού θα μπερδευτεί ο μεσσίας μας οδήγησέ μας? Με οδήγησε να το γράψω αυτό. Γιατί έχω την τάση να τροφοδοτώ τη φωτιά με το γράψιμο και το διάβασμα. Η φαντασίωση της προόδου στον πύρινο δρόμο των συγγραφέων των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα στα αστέρια. Η Σελήνη στον Τοξότη τριγωνίζει τον Ουρανό στον Κριό και τον Δία στον Λέοντα.
Προσευχή:βοηθήστε μας να κάψουμε την πρωτιά της φωτιάς στις φλόγες της αιωνιότητας
Εικόνα από την ευγενική παραχώρηση της Laura Canovaro στην αδειοδότηση εικόνας Creative Commons