Πρώτα, είναι σημαντικό να δούμε την ίδια την πτυχή μαζί με την υποδοχή μεταξύ των δύο πλανητών. Αν και το εξάγωνο είναι μια αρμονική πτυχή (στην ίδια οικογένεια με το τρίγωνο), τα εξάγωνα εξακολουθούν να περιλαμβάνουν λίγο περισσότερη ένταση ή άγχος από ένα τρίγωνο και γενικά θεωρείται ότι αντιπροσωπεύουν διάφορες ευκαιρίες για συνοχή, αυξημένη επίγνωση και θετική αλλαγή, αν και όχι χωρίς κάποιοι κάνουν. Καθώς το εξάγωνο σχετίζεται με τον αριθμό 6, γενικά πιστεύεται ότι υπάρχει μια αριθμητική σύνδεση τόσο με τη σκληρή δουλειά όσο και με την παραγωγικότητα. Έτσι, αυτό μας δίνει την πρώτη μας ιδέα… μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες, ενώ ο Ερμής σταθμεύει στο εξάγωνο στον Κρόνο, θα έχουμε πολλές ευκαιρίες να εργαστούμε και να βρούμε παραγωγικότητα γύρω από ό,τι κάνουν ο Ερμής και ο Κρόνος στα αντίστοιχα ζώδια τους (μπορούμε να δούμε γενέθλιοι χάρτες για να γίνουμε ακόμη πιο συγκεκριμένοι).
Στη συνέχεια πρέπει να δούμε τα ζώδια και τις πλανητικές αξιοπρέπειες ή τις σχέσεις των αξιοπρέπειών μεταξύ τους (αυτό ονομάζεται συχνά κοιτάζοντας τις πλανητικές υποδοχές.. πώς οι πλανήτες στα ζώδια τους δέχονται ο ένας τον άλλον). Σε αυτή την περίπτωση ο Ερμής βρίσκεται στο ζώδιο της κυριαρχίας του Κρόνου (Υδροχόος), αλλά ο Κρόνος είναι στο ζώδιο της ζημίας του Ερμή (Τοξότης). Αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα, αλλά εδώ είναι μερικές ιδέες που ξεχωρίζουν:
* Ανεξάρτητα από το πόσο ανοιχτές, εφευρετικές, προοδευτικές ή αναθεωρητικές μπορεί να αισθάνονται οι σκέψεις ή οι ιδέες μας αυτή τη στιγμή, είναι δυνατό ότι εξακολουθούν να κυβερνώνται κρυφά από μια πιο πολωτική ή άκαμπτη άποψη της αλήθειας…
* Μπορεί να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει διέξοδος ή γύρω από κάτι…ακόμη και οι πιο εφευρετικές μας σκέψεις μπορεί να είναι μόνο οδηγικές εμείς σε κύκλους…κάπως αυτή η ζοφερή και καταστροφική συνειδητοποίηση μας οδηγεί στο να σταματήσουμε να νοιαζόμαστε τόσο πολύ για ορισμένα προβλήματα ή την ανάγκη για λύσεις τους, κάτι που δημιουργεί μια άμεση πύλη σε κάτι διαφορετικό
* Παρόλο που είμαστε ελεύθεροι ή οι ανοιχτοί στοχαστές κάτι μπορεί να προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ισχυρότερη αίσθηση ορισμού ή σημασίας στη ζωή μας…όπως κάποιος που συνήθως είναι αρκετά αμφίθυμος για κάτι (κάποιο θέμα ή κάποια ιδέα) συνειδητοποιεί ότι είναι στην πραγματικότητα αρκετά πεπεισμένος γι' αυτό
Καθώς ο Κρόνος ήταν παραδοσιακά ο Θεός της δυαδικότητας και τα αντίθετα, η τάση του είναι να πλαισιώνει τα πράγματα είτε ως προς το «πρόβλημα των αντιθέτων» στο σύνολό του, το οποίο είναι πραγματικά ένα πρόβλημα που έχει με τον εαυτό του (εξ ου και η σύλληψη, η απομόνωση, η μελαγχολική, σκοτεινή διάθεση του Κρόνου καθώς και του Το πολικό αντίθετο εξύψωσε την επιθυμία του Ζυγού για ισορροπία ή την τέλεια αρμονία μεταξύ των αντιθέτων), ή ως το πρόβλημα ανάμεσα σε ένα συγκεκριμένο πράγμα και το αντίθετό του (είτε ο πόλεμος για το ένα πράγμα πάνω στο άλλο, είτε πάλι η τέλεια ισορροπία ή η χρυσή τομή μεταξύ τους). Πού μπορούμε να πάμε εκεί που δεν είναι ο Κρόνος; Αυτός είναι ο λόγος που ο Κρόνος κυβερνά αυτόν τον υπαρξιακό τρόμο, αυτή τη βαριά αίσθηση περιορισμού και στενότητας, αυτή την αίσθηση ότι δεν υπάρχει διέξοδος, το «No Exit» του Sartre.
Όποτε βλέπουμε ένα πρόβλημα και μας βαραίνει φαντασία, καλώντας μας σε προσεκτικές μετρήσεις, αναθεωρήσεις και ακριβείς αποφάσεις ή δεσμεύσεις, άρνηση και εστίαση, και λαμβάνοντας τα όλα πολύ «σοβαρά», πολύ «συγκεκριμένα», βρισκόμαστε στη χώρα του Κρόνου. Αν και είναι δελεαστικό να βλέπουμε το πρόβλημα ως τον ίδιο τον Κρόνο και τη δέσμευσή μας να βρούμε μια δημιουργική λύση ή να κάνουμε κάτι άλλο, στην πραγματικότητα όλη η διαδικασία είναι Κρόνος. Με πιο κριτική επίγνωση αυτού, μερικά πράγματα μπορεί να συμβούν…
* Μπορεί να αναγνωρίσουμε τη φανταστική φύση τόσο των προβλημάτων μας όσο και των λύσεών μας… αυτό δίνει όρια στην κατανόησή μας για προβλήματα και λύσεις και ως εκ τούτου αλλάζει σχέση και με τα δύο.
* Μπορεί να αναγνωρίσουμε την αρετή ενός προβλήματος καθώς και τα όρια μιας λύσης, που μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτό που πραγματικά θέλει η ψυχή… που είναι μια βαθύτερη εστίαση σε ένα ίδιο το πρόβλημα …τα απομονωτικά βάθη του ίδιου του προβλήματος…μέχρι να φτάσει στο δικό του όριο
* Μπορεί να τα παρατήσουμε για λίγο και μετά ξαφνικά να βρούμε κάτι άλλο που είναι πιο ενδιαφέρον για εμάς ούτως ή άλλως
Σε όποιο τρόπο και αν το κόψουμε, η ιδέα των αδιαπέραστων προβλημάτων καθώς και λύσεων που στην πραγματικότητα εξακολουθούν να αντανακλούν το ίδιο πρόβλημα πιθανότατα θα είναι μέρος της ζωής μας για τις επόμενες εβδομάδες.
Προσευχή:πάρτε μας στη μαύρη εστίαση, την απομόνωση που περιορίζει τους περιορισμούς μας