Το θέμα Σελήνη/Κρόνος της αστρολογίας σήμερα το πρωί μπορεί να δημιουργήσει την αίσθηση ότι κάτι έχει φτάσει στην ημερομηνία λήξης του. Κάτι είναι εξαντλημένο ή κουρασμένο. Κάτι δεν θα κουνηθεί ή θα προχωρήσει περαιτέρω. Κάτι στο οποίο ήμασταν στην κορυφή μας κυριεύει τώρα. Με το τετράγωνο Ιχθύων/Τοξότη μερικές φορές φτάνουμε σε ορισμένα όρια στην αναζήτησή μας για αλήθεια ή ανώτερη γνώση. Από την άλλη πλευρά, μερικές φορές το τετράγωνο Σελήνης/Κρόνου μπορεί να αντανακλά μέσα μας μια απλή διάθεση σοβαρότητας καθώς και τη λαχτάρα για περιπέτεια ή ελευθερία από το «γνωστό». Η Σελήνη στους Ιχθύς συχνά φέρνει μια καλυμμένη ποιότητα… τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται ή βρισκόμαστε εύκολα σε αυταπάτες ή πείθονται. Είναι επίσης εύκολο για τις διαθέσεις μας να μας απομονώσουν από τους άλλους ή για την ψυχή μας να λαχταράει τα ανοιχτά μέρη της μοναξιάς, της βραδύτητας και της ενδοσκόπησης. Μπορεί επίσης να βρεθούμε έξω από κάτι… ακούγοντας τη φωνή των λόγων ή ανησυχιών του κόσμου και όμως παράξενα απόμακροι, απόμακροι ή αμφίθυμοι.
Καθώς ο Ερμής μόλις πήγε ανάδρομος στο ζώδιο του Υδροχόου , θα μπορούσαμε να ρίξουμε μια βαθύτερη ματιά σε αυτήν την ιδέα της αμφιθυμίας, η οποία μοιάζει με την παρεξηγημένη ξαδέρφη της δημοφιλής κόρης του ανάδρομου Ερμή, «ενδοσκόπηση».
Η λέξη αμφιθυμία σημαίνει «και τα δύο. ισχυρός» και έχει συνειρμική απήχηση με λέξεις όπως «περιβάλλον», (και τα δύο, περικυκλώνοντας) και διφορούμενο (και τα δύο σημαίνουν, γύρω από τα δύο και περιπλάνηση). Κατά τη διάρκεια της ανάδρομης πορείας του Ερμή συχνά λέμε ότι είναι καλή ιδέα να «πάμε προς τα μέσα» ή να «ηρεμούμε το μυαλό» ή «να αναθεωρούμε τη σκέψη μας». Το πρόβλημα είναι ότι η χρήση αυτού του είδους της γλώσσας σχετικά με την ανάδρομη περίοδο του Ερμή είναι σαν ο αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας να προσπαθεί να διδάξει σε μια ομάδα νεαρών αγγλικών σπουδαστών πώς να διαβάζουν τον Σαίξπηρ.
Τι πραγματικά δημιουργεί ο ανάδρομος Ερμής δεν πρόκειται για έναν «εσωτερικό μέρος» έναντι ενός «εξωτερικού τόπου». Οι ανάδρομοι Ερμή δεν έχουν να κάνουν με την εσωστρέφεια έναντι της εξωστρέφειας και δεν έχουν να κάνουν με την ανανέωση παλιών σκέψεων προκειμένου να τις επιδιορθώσουν ή να τις βελτιώσουν. Τις περισσότερες φορές πρόκειται για αμφιθυμία… τον κύκλο γύρω-γύρω που δημιουργεί ένα ατμοσφαιρικό φως μέσα στο μάτι του μυαλού, η αμφότερα/και η περιπλάνηση που είναι απολύτως απαραίτητη για το ανόητο να σκοντάψει πάνω σε κρυμμένα αντικείμενα και τη σεξουαλική μαγεία.
Είμαστε τόσο τρομοκρατημένοι να παραδεχτούμε ότι μέσα μας, αναπαυόμενο αλλά ξύπνιο, άγρυπνο αλλά αδιάφορο, βρίσκεται ένα ζωικό πνεύμα του οποίου το αόρατο μάντρα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, όπως η ουρά τίγρης που πέφτει πέρα δώθε:«Δεν με νοιάζει. δεν με νοιάζει. Δεν με νοιάζει."
Για να είμαστε σαφείς, δεν μιλάμε για το "δεν με νοιάζει" της σκληρής αδιαφορίας ή μισαλλοδοξίας. Όχι το «δεν με νοιάζει» του χίπστερ εγωισμού ή της πνευματικής συγκατάβασης ή το μεταμοντέρνο μπαρ του Βούδα με την αθεϊστική υπερηφάνεια του. Μιλάμε για το «δεν με νοιάζει» που παρακολουθεί όλα τα πράγματα κολλημένα στο φως του ήλιου τους. Ακριβώς όπως ο Ερμής αλλάζει θέσεις από βραδινό αστέρι σε αστέρι πρωινού, καταπίνεται από τον Ήλιο. Η κανονική θέση του Ερμή ως ο αγγελιοφόρος μεταξύ των κόσμων, που συμβολίζεται από τις θέσεις του νωρίς το πρωί και νωρίς το βράδυ (και οι δύο περιβαλλοντικές ώρες της ημέρας), αποσαφηνίζεται ακριβώς επειδή η κανονική του αμφιθυμία εξασθενεί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μερικοί άνθρωποι έχουν απίστευτα δαιμονισμό και παρορμητικότητα σε ιδέες και σκέψεις κατά τη διάρκεια της ανάδρομης πορείας του Ερμή (επειδή ο Ερμής καταπίνεται από τη μοναδική ατζέντα του Ήλιου) και οι αστρολόγοι θα σας προτείνουν «να γυρίσετε προς τα μέσα και να περιμένετε». Αλλά και πάλι, κάτι χάνει αυτό. Είναι κάπως σαν να λες, «Απλά περίμενε μέχρι να τελειώσει ο νταής που σε χτυπάει και μετά μπορείς να επιστρέψεις στο φυσιολογικό. Ίσως μάθεις μερικά πράγματα όσο σε δέρνει κι αυτός!» Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, δεν είναι να περιμένεις οτιδήποτε ή να πάρεις κάτι μέσα. Αυτό θα ήταν να διαβάζεις τον Ερμή με όρους του μοναδικού Ήλιου. Όταν το βλέπουμε αντίστροφα, τότε έχει να κάνει με την ανάγνωση του Ήλιου με όρους Ερμή… μια σαφήνεια και κεντρικότητα που δίνεται στην αμφίδρομη αίσθηση, στην περιπλάνηση χωρίς σκοπό και στη δύναμη του φωτός του περιβάλλοντος.
Για Για παράδειγμα, πάρτε την κλήση ενός θεραπευτή, θεραπευτή ή συμβούλου. Κάποιος που ακούει και δίνει μαρτυρία για τις ζωές των άλλων. Φυσικά σε ένα επίπεδο θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την ανακούφιση του πόνου και του πόνου, το «θεραπευτικό έργο» και τη συμπονετική καρδιά και ούτω καθεξής, αλλά σε ένα άλλο επίπεδο, ίσως ακόμα πιο σημαντικό, υπάρχει ένα φως του περιβάλλοντος στα μάτια των θεραπευτής που μπορεί να φανεί ή να αισθανθεί, να επικυρωθεί ακόμη και από μια συνεχή ροή συναντήσεων με ανθρώπους που έχουν κολλήσει ή που φαίνεται να έχουν κολλήσει στα δικά τους φώτα. Το μάτι του υδραργύρου θεραπευτή δεν είναι ένα «αντικειμενικό» μάτι αλλά μάλλον ένα μάτι και τα δύο/και, ένα μάτι που περιβάλλει, όπως το άγρυπνο βλέμμα μιας τίγρης του λυκόφωτος, ισχυρό επειδή δεν εντυπωσιάζεται, σε εγρήγορση αλλά όχι πεινασμένο, αρπακτικό αλλά όχι καταδίωκο. Η δύναμη της ζωής τόσο για τα ζώα της ζούγκλας όσο και για την τίγρη δίνεται σε αυτή τη δυναμική παρακολούθηση και παρακολούθηση…ο αισθησιασμός ενός «θα μπορούσα αλλά δεν με νοιάζει» που κυματίζει στα πιο πλούσια περιβάλλοντά μας.
Θεραπευτής ή όχι, αυτή η τίγρη του λυκόφωτος υπάρχει μέσα στον καθένα μας, και πολύ συχνά μπερδεύουμε την αμφιθυμία του με τη σκληρότητα ή την ατμόσφαιρα του με την ντροπή. Προσπαθούμε να κάνουμε την ήρεμη δύναμή του θεολογία και τοποθετούμε κενά κεφάλια του Βούδα πάνω από τα συρτάρια των εσωρούχων μας, ακριβώς μπροστά από τους καθρέφτες ματαιοδοξίας μας που φωτίζονται με λάμπες. Τι επιδιώκουμε; Δεν είναι μόνο ηρεμία ή γαλήνη. Δεν είναι μόνο μια καλή τιμή σε ολόκληρα τρόφιμα και τη δική σας τσάντα για να το πάρετε μαζί σας στο σπίτι. Πρόκειται επίσης για ασχετοσύνη. Πρόκειται για την αισθησιακή ποιότητα της ασχετοσύνης, που αντλεί τις ιδέες από το πιο συγκεντρωμένο φως τους και στις αποχρώσεις της υδραργικής περιπλάνησης. Αυτή η μείωση του φωτός που μας ηρεμεί και η ουρά της τίγρης κινείται για άλλη μια φορά… μπρος-πίσω, «Δεν με νοιάζει. δεν με νοιάζει. Θα μπορούσα, αλλά ακόμα δεν με νοιάζει."
Ας μην αναθεωρήσουμε, αναθεωρήσουμε ή ξανασκεφτούμε τις σκέψεις μας αυτή τη στιγμή. Ας μην «πάμε μέσα» ή όποιες άλλες οδηγίες μας δίνονται από τον Ερμή από τους αρχηγούς των ποδοσφαιρικών ομάδων της νέας εποχής μας. Αντίθετα, ας δούμε αν μπορούμε να πιάσουμε τους εαυτούς μας παγιδευμένους στα φώτα μας, τους άλλους να πιαστούν στα δικά τους…και στη συνέχεια προχωρώντας μέσα από τις σκιές, επιστρέψτε σε αυτή την κυματοειδή ένταση, αυτή την ήρεμη μυϊκή δύναμη της βαθύτερης αμφιθυμίας μας.
Προσευχή :Tyger! Tyger! Φωτεινός
Στα δάση της νύχτας,
Ποιο αθάνατο χέρι ή μάτι
θα μπορούσε να πλαισιώσει τη φοβερή σου συμμετρία;
(William Blake)
Εικόνα από την ευγενική παραχώρηση του Ignacio στο Creative Commons Image Licensing