Με τη Σελήνη να ενεργοποιεί το τετράγωνο Κρόνου/Ποσειδώνα λαμβάνουμε μια προεπισκόπηση του τι πρόκειται να γίνει τον επόμενο ενάμιση χρόνο περίπου. Οι επαφές Κρόνου/Ποσειδώνα δημιουργούν μια σειρά από πολύπλοκα θέματα. Για να τα κατανοήσουμε πρέπει πρώτα να θυμηθούμε τα επιμέρους αρχέτυπα των πλανητών. Με τον Κρόνο έχουμε ένα είδος σκληρού, ψυχρού, βαρύτατου και περιοριστικού ή και καταθλιπτικού συντηρητισμού ή συγκεκριμενισμού. Ο Κρόνος αντανακλά τον εγκόσμιο κόσμο, μαζί με όλα τα καθήκοντα και τις δυσκολίες του να είσαι άνθρωπος. Ο Κρόνος αντανακλά τον χρόνο και τη διαδικασία, την ηλικία και την ωριμότητα, καθώς και τη φθορά και την αμφιβολία. Ο Ποσειδώνας από την άλλη ενσωματώνει ένα σχεδόν πολικό αντίθετο πεδίο έκφρασης. Ο Ποσειδώνας αντιπροσωπεύει την άλλη εγκόσμια και την αλλοιωμένη κατάσταση. Ο Ποσειδώνας είναι το όνειρο, ο μύθος και η φαντασίωση, η υπερβατική λαχτάρα για το πνευματικό και όχι για τους περιορισμούς του υλικού. Ο Ποσειδώνας είναι επίσης η ψευδαίσθηση και η μέθη των αισθήσεων.
Όταν συνδυάζουμε αυτές τις ιδιότητες κατά τη διάρκεια μιας φάσης σκληρής όψης Ποσειδώνα/Κρόνου, ουσιαστικά έχουμε μια μακρά χρονική περίοδο όπου αυτές οι ιδιότητες θα δυσκολεύονται και οι δύο και συνθέτουν το ένα με το άλλο ξανά και ξανά. μερικές φορές πιο διακριτικά και άλλες φορές πιο δυνατά (ανάλογα ίσως με τις θέσεις των πλανητών στον γενέθλιο χάρτη σας, ή πού ζείτε και τι συμβαίνει γύρω από τον πλανήτη, κ.λπ.).
Ο συνδυασμός Κρόνου/Ποσειδώνα μπορεί εκφράζεται μέσα από εναλλασσόμενους κύκλους περιορισμού και έμπνευσης, πίστης και αμφιβολίας, σοβαρότητας και φαντασίας, αλλοιωμένων καταστάσεων και νηφαλιότητας, ονείρων και πραγματικότητας, ή χρόνου και του διαχρονικού. Ο Κρόνος/Ποσειδώνας μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη δημιουργία γεφυρών μεταξύ μιας ιδανικής εικόνας, οράματος ή ονείρου και του «πραγματικού κόσμου». Κρόνος/Ποσειδώνας είναι επίσης η μέθη ή η αυταπάτη ενός ιδανικού κόσμου…ουτοπισμού (για παράδειγμα ο τρέχων κύκλος Κρόνου/Ποσειδώνα ξεκίνησε με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την έναρξη της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης το 1989). Ο Κρόνος/Ποσειδώνας αντανακλά την επιθυμία μας να γεφυρώσουμε τις δύο πλευρές του εγκεφάλου ή να «παντρευτούμε τα αντίθετα» σε κάποια μεγάλη πνευματική κατάσταση. Για να δημιουργήσουμε τον «παράδεισο στη γη» ή να ενσωματώσουμε το αγγελικό στην καθημερινή μας ύπαρξη.
Ο Κρόνος/Ποσειδώνας για τους ανθρώπους που παρασύρονται στην πόλη Unicorn μπορεί να είναι η ανάγκη να κατέβουν στη γη και να γειώσουν τη φαντασία εικόνες της νέας εποχής μέσα σε μια δουλειά 9-5 ετών, ένα έργο ή ένα σύνολο πρακτικών και πειθαρχιών ή μια πιο νηφάλια σχέση με την αμφιβολία και τη θνησιμότητα. Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι του Κρόνου μπορεί να βρεθούν καθοδηγούμενοι από μια υπερβατική λαχτάρα…ένα χέρι που φτάνει από το ορυκτό βασίλειο στα αστέρια.
Κρόνος/Ποσειδώνας μπορεί να σημαίνει μια περίοδο πολύ διαυγούς ή απτού ονείρου. Η καλτ κλασική ταινία «Waking Life», για παράδειγμα, είναι μια εξέταση σκληρών υπαρξιακών ερωτημάτων με φόντο τη νύχτα ενός νεαρού άνδρα που ονειρεύεται. Η ταινία γυριζόταν σε ένα τετράγωνο Κρόνου/Ποσειδώνα στα τέλη της δεκαετίας του '90 και η έμπνευση για το ύφος της ταινίας (σε σκηνοθεσία Richard Linklater) προήλθε από έναν σκηνοθέτη βωβού κινηματογράφου ονόματι Max Fleischer, του οποίου το στυλ χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τη σύνοδο Ποσειδώνα-Κρόνου. το 1917 (την ίδια χρονιά η Σοβιετική Ένωση καθιερώθηκε ως ένα είδος ουτοπικού κοινωνικού έργου, που αντικατοπτρίζει και πάλι τα θέματα του Ποσειδώνα/Κρόνου). Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι μόλις τελείωνε το «Waking Life» του Linklater, κάτω από ένα τετράγωνο Ποσειδώνα/Κρόνου, ξεκινούσε επίσης το έργο του «Boyhood», το οποίο μόλις κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερου δράματος και ήταν επίσης υποψήφιο για καλύτερη ταινία στο φετινό παρουσίαση βραβείων ακαδημίας. Το έργο φυσικά αντανακλά τα θέματα του Κρόνου/Ποσειδώνα…το όνειρο ή το όραμα, την επανάσταση του κινηματογράφου (μια μορφή τέχνης που δόθηκε στον Ποσειδώνα) και όμως τη μακρά, σκληρή, αργή διαδικασία (Κρόνος) της παραγωγής της ταινίας. Η ταινία απεικονίζει τόσο τις διαχρονικές ιδιότητες της ζωής (Ποσειδώνας), αλλά και τα αργά, σκληρά γεγονότα της ζωής, μαζί με τις καταθλίψεις, τους περιορισμούς και τις κανονικότητες (για να μην αναφέρουμε ξανά το χρονοδιάγραμμα παραγωγής της για 12 χρόνια!). Η ταινία είναι ταυτόχρονα υπερβατική και εγκόσμια, κανονική αλλά και διαχρονική. Ο Linklater γεννήθηκε με μια αρμονική όψη μεταξύ του Ποσειδώνα και του Κρόνου και οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν δει τις ταινίες του θα συμφωνούσαν ότι το έργο του έχει μια ταυτόχρονη «κανονική αλλά διαχρονική» ποιότητα που σηματοδοτεί το μοναδικό του όραμα για τη ζωή.
Οι δυνατότητες για νέα επιτεύγματα στον κινηματογράφο και τον κινηματογράφο είναι μεγάλες αυτή τη στιγμή, αλλά υπάρχει επίσης η αίσθηση ενός επικείμενου θανάτου στο Χόλιγουντ όπως το ξέρουμε. Η μακρά/αργή και βαριά διαδικασία του Κρόνου στο τετράγωνο Κρόνου/Ποσειδώνα αντανακλά επίσης την αυξανόμενη δημοτικότητα μαζικής παραγωγής τηλεοπτικών σειρών 50 έως 100 ωρών, όπου το εύρος του οράματος (Ποσειδώνας) ταιριάζει με το μήκος και την ανάπτυξη του χαρακτήρες και πλοκή διαχρονικά (Κρόνος). Μια κανονική ταινία διάρκειας 2 ωρών αρχίζει να αισθάνεται τόσο ρηχή όσο και συγκριτικά χωρίς έμπνευση ή «εξωπραγματική». Θέλουμε οι «πραγματικοί» (Κρόνος) φανταστικοί κόσμοι (Ποσειδώνας) να μας παρασύρουν μακριά (Ποσειδώνας) για μεγάλες χρονικές περιόδους (Κρόνος), έτσι ώστε οι εμπειρίες μας από αυτά τα διαχρονικά αρχέτυπα (Ποσειδώνας) να αναπτυχθούν και να βιωθούν πιο συγκεκριμένα (Κρόνος ). Είναι δυνατόν αυτό το κίνημα στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο να αντανακλά μια πνευματική δίψα που μεγαλώνει στη συλλογική ψυχή; Ψάχνουμε το θείο να διαποτίσει την καθημερινότητά μας πιο βαθιά, πιο τακτικά ή «κανονικά»; Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι η τηλεοπτική εκπομπή του The Soprano ξεκίνησε επίσης κάτω από το τετράγωνο του Ποσειδώνα/Κρόνου στα τέλη της δεκαετίας του '90 και δεν ολοκληρώθηκε μέχρι την επόμενη όψη Ποσειδώνα/Κρόνο το 2007. Ήταν μια από τις πρώτες εκπομπές που μας μετέφεραν σε έναν άλλο κόσμο (Ποσειδώνας) για εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα (Κρόνος). Ο κινηματογραφικός κόσμος περιλάμβανε τη συνεχιζόμενη ψυχοθεραπεία, τα όνειρα και την εσωτερική ζωή (Ποσειδώνας) του αφεντικού της Μαφίας, Τόνι Σοπράνο (τον ρόλο του Τζέιμς Γκαντολφίνι, ο οποίος είχε επίσης μια αρμονική όψη Ποσειδώνα/Κρόνο στον γενέθλιο χάρτη του), σε αντίθεση με την ψυχρή συγκεκριμένη πραγματικότητα του όχλου. ζωή στο Νιου Τζέρσεϊ και τη Νέα Υόρκη (Κρόνος).
Όποιον τρόπο κι αν επιλέξουμε να το δούμε, ο Ποσειδώνας/Κρόνος θα μας εκθέσει ταυτόχρονα στο πνευματικό ΚΑΙ στο υλικό, στο όνειρο ή στο όραμα ΚΑΙ στο πραγματικότητες του χρόνου και του χώρου, προκειμένου να βρούμε μια γέφυρα μεταξύ των δύο, ή μια πιο κατάλληλη κατανόηση της αναγκαιότητας και των δύο μεμονωμένων πραγματικοτήτων (ειδικά αν τείνουμε να μαθαίνουμε περισσότερα προς τη μία παρά την άλλη).
Προσευχή:Ο μακρύς και ελικοειδής δρόμος, που σε οδηγεί στην πόρτα, δεν θα εξαφανιστεί ποτέ… (Paul McCartney, γεννημένος κάτω από ένα τετράγωνο Sat/Nep)