Σήμερα το πρωί, κατά τη διάρκεια του διαλογισμού και της ηρεμίας μου, με οδήγησαν να ξαναεπισκεφτώ ένα απόσπασμα από το 1ο βιβλίο του Σαμουήλ. Ο Σαμουήλ είναι προφήτης, καθώς και ένας από τους τελευταίους Εβραίους δικαστές (σαν αρχηγός ή αρχηγός) πριν πραγματοποιηθεί η εφαρμογή των Βασιλέων. Ο λαός ζητά έναν Βασιλιά επειδή οι γιοι του Σαμουήλ, τους οποίους όρισε ως επόμενους Κριτές, είναι διεφθαρμένοι. Ο Σαμουήλ είναι στενοχωρημένος και σε προσευχή ο Θεός του λέει ότι ο λόγος που θέλουν έναν Βασιλιά είναι επειδή έχουν εγκαταλείψει τον Θεό ως Βασιλιά.
Παρ' όλα αυτά, ο Θεός λέει στον Σαμουήλ να τους δώσει αυτό που θέλουν αλλά να τους πει επίσης τι θα συμβεί όταν αποκτήσουν Βασιλιά (πολύς πόλεμος και πολλά να πάρουν από τον λαό). Ακόμα ο λαός επιμένει σε έναν Βασιλιά. Τότε ο Σαμουήλ λέει στους ανθρώπους να πάνε πίσω στις αντίστοιχες πόλεις τους. Την επόμενη μέρα, ο Σαούλ, ο σύντομα ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ, βγαίνει αναζητώντας μερικά γαϊδούρια που λείπουν. Ο υπηρέτης του προτείνει να πάνε στον Σαμουήλ, που είναι μάντης, και να τον πληρώσουν για την τοποθεσία των γαϊδάρων. Εν τω μεταξύ, ο Θεός λέει στον Σαμουήλ ότι θα του στείλει τον εκλεκτό Βασιλιά από τη φυλή του Βενιαμίν. Έτσι, όταν ο Σαούλ εμφανίζεται (από τον Βενιαμίν) αναζητώντας τα γαϊδούρια του με ασήμι στο χέρι, ο Σαμουήλ τον χρίζει Βασιλιά και του δίνει ένα ειδικό κομμάτι κρέας στο δείπνο, που συνήθως προορίζεται για αρχιερείς.
Σε όλη την ιστορία, η κύρια διδασκαλία είναι ότι αν υπάρχουν καθόλου Βασιλιάδες, τότε οι Βασιλιάδες πρέπει να είναι υπηρέτες του θείου, του μοναδικού Βασιλιά, και του λόγου των προφητών. οι αγγελιοφόροι του θείου. Ότι, εφόσον ένας Βασιλιάς είναι καλός ηγέτης, είναι υπηρέτης του θείου και επίσης επιτρέπει στον εαυτό του να καθοδηγείται από τις διδασκαλίες των προφητών, όπως η ιερατική τάξη των Λευιτών, της οποίας η κερδοφόρα κληρονομιά ήταν η ίδια η ζωή της θρησκευτικής υπηρεσίας. br />
Καθώς τα καθήκοντα του Σαούλ ως Βασιλιάς διαφθείρονται από τις ηθικές του αποτυχίες, όπως ακριβώς προέβλεψε ο Σαμουήλ, η Βασιλεία στρέφεται στον Δαβίδ από τη φυλή του Ιούδα. Ο Σαμουήλ χρίζει τον Δαβίδ και από τη γενεαλογία του τελικά θα γεννιόταν ο Ιησούς και η ιστορία του Ιησού ως προφήτη και «Βασιλιά των Βασιλέων» θα έβρισκε το βαθύτερο ιστορικό, ηθικό και πνευματικό της πλαίσιο.
Λοιπόν, γιατί αυτή η ιστορία είναι σχετική για την κατανόηση του Ήλιου στους Ιχθείς; Επειδή ο Ήλιος είναι μια εικόνα της Βασιλείας και ενεργεί πολύ διαφορετικά στο θηλυκό/νυχτερινό ζώδιο του Δία σε σύγκριση με άλλα μέρη του ζωδιακού κύκλου. Η εικόνα που μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό μας δεν είναι εικόνα της πολιτικής εξουσίας πάνω στους άλλους ή της φύσης, της κυριαρχίας ή της κατάκτησης, αλλά μάλλον της υπηρεσίας που έχει τις ρίζες της στη λατρεία του Θεού «μέσα» σε όλα τα πράγματα. Για παράδειγμα, χθες ο Πάπας είπε για τον Ντόναλντ Τραμπ ότι είναι αντιχριστιανικό να χτίζονται τείχη και όχι γέφυρες. Τα μέσα ενημέρωσης φυσικά έσκασαν το σχόλιο εκτός πλαισίου και αναλογίας, αλλά όταν ρωτήθηκε αν πίστευε ότι ήταν καλή ιδέα να είναι πολιτικό ή σημείωμα, ο Πάπας ανέφερε τα λόγια του Αριστοτέλη, «είμαστε πολιτικά ζώα από τη φύση μας».
Αυτό οδήγησε φυσικά σε μια έκρηξη σχολίων χθες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με τη διάκριση μεταξύ εκκλησίας και κράτους, που ανάγεται κατευθείαν στο αρχικό πλαίσιο από το οποίο το ιστορικό «νόημα» του Η ιστορία του Ιησού βρίσκει τις ρίζες της. Ένας λαός που ήθελε έναν πολιτικό Βασιλιά και όχι την πνευματική αφοσίωση στο κέντρο της κοινωνικής του οργάνωσης, παρόλο που ήταν ξεκάθαρο ότι το αξίωμα του Βασιλιά θα οδηγούσε σε τρομερά δεινά για τους ανθρώπους.
Ολόκληρο αυτό το φάσμα θεμάτων…υποταγή στο θείο ως βασιλιά και όχι σε πολιτικούς βασιλιάδες, ο διορισμός βασιλέων ή ηγετών από τον θυμωμένο λαό ή από τον θεϊκό και τους αγγελιοφόρους του τους προφήτες…αυτά είναι παλιές ιστορίες, αρχετυπικές και μυθικές. Αυτά τα μαθήματα επαναλαμβάνονται με την ίδια βεβαιότητα που τα δύο ψάρια κολυμπούν γύρω τους, και το ίδιο γρήγορα που ξεχνάμε τα δύο ψάρια που μεταμορφώθηκαν από θαύμα για να ταΐσουν 5.000.
Σήμερα πάλι, σκέφτομαι την προφητική ποιήτρια Μαίρη Όλιβερ… Ο Ποσειδώνας ένωσε τον Βασιλιά Ήλιο την ώρα της γέννησής της, και έτσι ας επαναλάβουμε το τραγούδι της ξανά σήμερα, όπως τόσοι πολλοί θυμωμένοι άνθρωποι καλούν για έναν νέο βασιλιά ή βασίλισσα, ενώ τόσοι πολλοί άνθρωποι ξεχνούν τον Βασιλιά των Βασιλέων και τη Βασίλισσα των Βασίλισσων, προσπαθώντας ανεπιτυχώς όπως ποτέ να παραμερίσουν από την πολιτική μας ζωή αυτό που διακινείται μέσα μας συνεχώς χωρίς εντολή ή διάταγμα:το φως όλης της ζωής .
Προσευχή:
Γιατί ξυπνάω νωρίς
Γεια σου, ήλιος στο πρόσωπό μου.
Γεια σου εσύ που κάνεις το πρωί
και το απλώνεις στα χωράφια
και στα πρόσωπα των τουλίπες
και οι πρωινές δόξες που γνέφουν,
και στα παράθυρα, ακόμη, των άθλιων και των τσακωτών–
ο καλύτερος ιεροκήρυκας που υπήρξε ποτέ,
αγαπητέ αστέρι, αυτό ακριβώς συμβαίνει
να είσαι εκεί που είσαι στο σύμπαν
για να μας κρατήσει από ποτέ- σκοτάδι,
για να μας διευκολύνει με ζεστό άγγιγμα,
για να μας κρατήσει στα μεγάλα χέρια του φωτός–
καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα,
Παρακολουθήστε τώρα πώς ξεκινάω τη μέρα
με ευτυχία, με καλοσύνη.
(Μαίρη Όλιβερ)