Σήμερα το απόγευμα η Σελήνη θα συναντήσει τον Ήλιο στην τελευταία μοίρα και το τελευταίο λεπτό της τελευταίας μοίρας του Υδροχόου, και τότε και οι δύο πλανήτες θα μετακινηθούν μαζί στο ζώδιο των Ιχθύων. Μια πολύ μαγική στιγμή της νέας σελήνης που πρέπει να εξετάσετε για το σημερινό ωροσκόπιο.
Κάθε δέκα μοίρες του ζωδιακού κύκλου, 36 συνολικά, έχει ένα μοναδικό «πρόσωπο». Παραδοσιακά, οι πρώτες δέκα μοίρες, ή το πρώτο «πρόσωπο» των Ιχθύων κυβερνούνταν από τον Κρόνο. Ο τόπος «χαράς» του Κρόνου βρισκόταν επίσης παραδοσιακά στον 12ο οίκο (ο οίκος που «κυβερνούν» οι Ιχθείς). Συχνά θα ακούσετε αστρολόγους να λένε ότι ο Κρόνος έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τον 12ο οίκο ή με τους Ιχθύες επειδή ο Κρόνος απολαμβάνει πράγματα όπως φυλακές και άσυλα, απομόνωση και ταλαιπωρία κ.λπ. δείτε ότι συμβαίνουν πολλά περισσότερα με αυτόν τον προσδιορισμό.
Χθες το βράδυ σε ένα από τα μαθήματά μου συζητήσαμε για τη σύνδεση Κρόνου/Ποσειδώνα κοιτάζοντας πολλές γραμμές από ένα ποίημα της Mary Oliver που μοιράστηκε πρόσφατα η γυναίκα μου σε ένα ενημερωτικό δελτίο από το στούντιο γιόγκα μας. Στο ποίημά της «Bone», γράφει η Oliver, «Δίπλα μου/ η γκρίζα θάλασσα/ άνοιγε και έκλεινε τις κυματόπορτες της,/ ξεδιπλωνόταν ξανά και ξανά/ το γελοιοποιητικό του βρυχηθμό του χρόνου·/ Κοίταξα αλλά δεν μπορούσα να δω τίποτα/ μέσα από τη σκούρα δεμένη λάμψη του·/ αλλά δεν το ξέρουμε όλοι, η χρυσή άμμος/ είναι εκεί στον πάτο,/ αν και τα μάτια μας δεν την έχουν δει ποτέ,/ ούτε τα χέρια μας μπορούν να την πιάσουν ποτέ/ μήπως την κοσκινίσουμε /σε κλάσματα, και γεγονότα/βεβαιότητες/και τι είναι η ψυχή, επίσης/πιστεύω ότι δεν θα το μάθω ποτέ».
Το μάτι του ποιητή μοιάζει πολύ με το τετράγωνο Κρόνου/Ποσειδώνα που εντείνεται στο ουρανό αυτή τη στιγμή, και πολύ σαν το πρώτο Κρόνο πρόσωπο των Ιχθύων που η νέα μας σελήνη ενσαρκώνει απόψε. Ο ποιητής βλέπει τα σχήματα (Κρόνος) του αιώνιου (Ποσειδώνα). Ο ποιητής γνωρίζει (Κρόνος) το άγνωστο (Ποσειδώνας). Αν και η ιδιαιτερότητα της ψυχής, η μορφή και το σχήμα της, καταφαίνεται από την παρουσία της αιωνιότητας, όπως λέει ο Όλιβερ, «η χρυσή άμμος/είναι εκεί στον πυθμένα».
Καθώς ο Κρόνος είναι ένας πλανήτης άρνηση και όρια, των λέξεων «όχι αυτό, όχι εκείνο», κατηγορείται συχνά ως όν που περιορίζει παρά αναγνωρίζεται ως βοηθητικός προσδιοριστής ή δότης μορφής. Έτσι, πουθενά ο Κρόνος δεν είναι πιο απαραίτητος, πιο ειρωνικά ενσωματωμένος, όσο στις πρώτες μοίρες των Ιχθύων… όπως το χρυσό πάτωμα της άμμου που δεν μπορούμε να δούμε κάτω από τον απέραντο ωκεανό, η αιωνιότητα έχει πολλά πρόσωπα. Το άμορφο μας παρουσιάζεται με ιδιαιτερότητες:η ανατολή του ηλίου και οι μοναχικοί άνεμοι, οι μικρές φλόγες που φυλάσσονται σε κρυφές σόμπες, τα ασημένια σφυρήλατα λόγια του ποιήματος και ο σκύλος που κοιμάται στη λιακάδα. Ο Κρόνος λειτουργεί σαν ένα αόρατο μέσο για την έκσταση και το μυστήριο του σύμπαντος, «στο σύνολό του» (Ποσειδώνας).
Η λέξη «ολόκληρη» σημαίνει «αδιάσπαστη» ή «με διακριτικότητα». Και όμως, πάλι, αυτό το αδιέξοδο απαιτεί τη διακοπή. Είναι σημαντικό να το τονίσουμε ξανά αυτό γιατί είναι τόσο εύκολο να βάλεις μορφή και πρόσωπο στην «κατώτερη υπηρεσία» του «ανώτερου αιώνιου». Είναι ένας αιώνιος πειρασμός των αγριολούλουδων να ειδωλοποιήσετε τον Ποσειδώνα και να δημιουργήσετε μια λατρεία συναισθηματισμού γύρω από την υπεροχή ή την «πρωτότητα» του άμορφου ή του φανταστικού. Ο Κρόνος μπορεί έτσι να κυριαρχήσει διακριτικά στον Ποσειδώνα στην αναπόφευκτη δυναμική πατέρα/γιου τους. Όσο πιο συγκεκριμένοι, όσο πιο σταθεροί, τόσο πιο πολωμένοι γινόμαστε για «τι υπερβαίνει τα αντίθετα» ή «ό,τι ξεπερνά τη μορφή» ή «ό,τι υπερβαίνει τα όρια», τόσο πιο Κρόνος γίνεται ο Ποσειδώνας μας. Ομοίως, στη ζωή μας, όταν ταυτιζόμαστε υπερβολικά με λέξεις όπως «φαντασία», ή «πνεύμα», ή «θεός» ή «ομορφιά» ή «αγάπη», οι λέξεις ασβεστοποιούνται και ο Ποσειδώνας υποτάσσεται στις σκιώδεις στενώσεις του Κρόνου και καθεστώτα ελέγχου.
Κάθε μέρα της καριέρας της η Mary Oliver ανατέλλειε με τον Ήλιο, την ώρα του 12ου οίκου της ημέρας, και έβρισκε τα συγκεκριμένα ονόματα που δίνονταν στους άμορφους. Πρώτα εδώ, τώρα εκεί, κάτι που περιγράφεται ως «προσοχή αφοσίωσης». Η λέξη «προσοχή», στην πραγματικότητα σημαίνει «να περιμένεις» ή «να τεντώνεις προς». Ο Όλιβερ ήταν Παρθένος με τριπλό Ήλιο/Αφροδίτη και Ποσειδώνα ενωμένα στην Παρθένο αλλά και απέναντι από τον Κρόνο στους Ιχθείς. Η δεξιοτεχνία του Όλιβερ θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένας σχολαστικός, γήινος διαχειριστής του άμορφου και των επιτευγμάτων του, μια εικόνα του Κρόνου που παίρνει τη χαρά του περιμένοντας και τον περιμένουν, το αιώνιο. Ως κυβερνήτης της «χρυσής εποχής», (επικαλούμενος ξανά τη χρυσή άμμο του Όλιβερ κάτω από τον ωκεανό), η μορφή του Κρόνου που δίνει σχέσεις, η διάταξη και η οριοθέτησή της λέει, «όλα τα πράγματα στη σωστή τους θέση». Η ιερότητα της αιωνιότητας. Όπως έγραψε η Όλιβερ στο διάσημο ποίημά της, «Wild Geese», «ο κόσμος προσφέρεται στη φαντασία σου,/σας καλεί όπως οι άγριες χήνες, σκληρός και συναρπαστικός/αναγγέλλοντας ξανά και ξανά τη θέση σας/στην οικογένεια των πραγμάτων».
Με άλλα λόγια, φροντίζοντας το άμορφο, δεν βρισκόμαστε απλώς «σε συναισθηματική υπηρεσία» στην πρωτοκαθεδρία του υπερβατικού, αλλά μάλλον ανακαλύπτουμε μια λεπτή αμοιβαιότητα, το σχήμα και την χαρακτηριστική ψυχοσύνθεσή μας. δίνονται από αυτό που μας ενδιαφέρει όταν παραμένουμε προσεκτικοί. Εδώ είναι πάλι το πρώτο και παραδόξως σαθρίνιο πρόσωπο των Ιχθύων. το πρόσωπο της αποψινής νέας σελήνης.
Λοιπόν, όλα αυτά είναι υπέροχα, αλλά πρακτικά, αγαπητέ θεέ, πρακτικά!, τι σημαίνει αυτό για μένα;!
Δείτε ένα λίγες προτάσεις ή εφαρμογές για τη νέα μας σελήνη απόψε:
* Πού είναι κάτι που σας κατακλύζει αυτήν τη στιγμή; Πού νιώθετε ότι σας κυριεύει εντελώς ένα συναίσθημα ή παρουσία ή θέμα ή κάτι που απλά δεν κινείται; Αντί να απογοητεύεστε από αυτό, μπορείτε να το παρακολουθήσετε; Αρχίστε να βλέπετε το σχήμα και το μέγεθός του. Αρχίσετε να το βλέπετε ως ένα πράγμα από μόνο του, παρά ως συναίσθημα ή πρόβλημα ή κάτι που αφορά μόνο τον εαυτό σας; Μερικές φορές, επιτρέποντας σε μια υπερβολή να γίνει ξεχωριστό σχήμα, μπορούμε να αρχίσουμε να την εμπλέκουμε σε έναν ποιητικό διάλογο, να δούμε τι θέλει, να δούμε αν υπάρχει θεός στο πρόβλημα και ακόμη και να αρχίσουμε να βλέπουμε την ομορφιά του.. τι είναι αυτό το πρόβλημα που προσφέρει εγώ;
* Πού σας ζητείται να αφοσιωθείτε περισσότερο από τον εαυτό σας; Ποιος τομέας της ζωής σας απαιτεί περισσότερη φροντίδα και προσοχή; Εφαρμόζεις την καλύτερη ενέργειά σου, τα πιο φρέσκα μέρη του εαυτού σου σε εκείνα τα κομμάτια της αιωνιότητας που φτάνουν προς το μέρος σου, που σε λαχταρούν, αυτή τη στιγμή; Γιατί κρατάμε τον εαυτό μας από κάτι που μας λαχταρά; Το να περιμένουμε αυτό που μας περιμένει… αυτό φέρνει την εμβάθυνση της ψυχής μας.
* Πού βλέπουμε το γκροτέσκο σχήμα κάτι στο οποίο δίνουμε πολύ
την προσοχή μας; Αν αυτό που μας απασχολεί είναι αυτό που παρακολουθούμε, τότε είμαστε έτοιμοι να δούμε το τέρας στον καθρέφτη; Είναι όντως τέρας; Θέλουμε να συνεχίσουμε να δίνουμε την προσοχή μας σε αυτό το σχήμα που μας διαμορφώνει;
* Σε ποιο τομέα της ζωής μας γεννιέται κάτι ολοκαίνουργιο; Ποιες υπερβολικά άκαμπτες ιδέες ή δομές έχουμε σε εφαρμογή που μας εμποδίζουν να δώσουμε μορφή ή σχήμα σε αυτή τη νέα ζωή; Τι φοβόμαστε περισσότερο που κρατά την προσοχή μας αποσπασμένη; Πρέπει να κοιτάξουμε προσεκτικά…επειδή αρκετά συχνά οι φόβοι μας κρύβονται σε υψηλές ιδέες για την αλήθεια και την αγάπη και την ομορφιά και τις προτεραιότητες και την ηθική… λόγια δύναμης παρά ζωντανές λέξεις.
Τι όμορφη νέα Σελήνη πρέπει να ανυπομονώ για αυτό το βράδυ. Είθε όλοι να απολαύσουμε την ομορφιά του!
Προσευχή:Βοηθήστε με να περιμένω αυτό που με περιμένει…
Εικόνα από την ευγενική παραχώρηση της elizgarcia, στην αδειοδότηση εικόνων creative commons