Χθες μια από τις πρώην μαθήτριές μου μου έστειλε ένα βίντεο με τον πεντάχρονο γιο της τρανς έξω, πλέξιμο, και βουητό ήχους από αυτό που φαινόταν σαν ένας άλλος πλανήτης. Είπε, "Πώς είναι αυτό Παρθένος/Ιχθύς;" Τα χέρια του δούλευαν προσεκτικά ενώ ταυτόχρονα έμοιαζε να βρισκόταν σε κατάσταση σαμανικής έκστασης.
Χθες πέρασα 8-10 ώρες οργανώνοντας προσεκτικά κουτιά, καθαρίζοντας, ταξινομώντας και καθαρίζοντας, ενώ ενθουσιαζόμουν από το φλάουτο του ζεν μουσική.
Χθες το βράδυ πέρασα χρόνο μιλώντας με κάποιο κοντινό μου άτομο που θα πάει στο Περού για τελετές ayahuasca το φθινόπωρο. Είπε ότι φοβάται μην εγκαταλείψει το σώμα της, και της είπα, «Λοιπόν, δεν αφήνεις το σώμα σου εντελώς. Στην πραγματικότητα, μερικές φορές, απλώς με ένα απαλό χτύπημα του δακτύλου σας στην επιφάνεια του μεσαίου δαπέδου ή απλώς κρατώντας έναν απαλό μικρό ρυθμό με το πόδι σας, οι εξωσωματικές εμπειρίες δεν θα είναι τόσο τρομακτικές. Ο φόβος μας ότι είμαστε μόνο σώμα μας φρικάρει όταν ανακαλύπτουμε ότι είμαστε και πνεύμα.»
Τα παιδιά μερικές φορές έχουν την ικανότητα να θυμούνται ότι αποτελούνται από πνεύμα καθώς και από σωματικά, γήινα ύλη. Η φαντασία μπαίνει και εξέρχεται από την πραγματικότητα της ημέρας πιο ρευστά από ό,τι για πολλούς από εμάς τους ενήλικες. Και όμως… τι από αυτόν τον κόσμο γύρω μας δεν είναι προέκταση της φαντασίας; Καθώς κάθομαι σε αυτό το γραφείο και πληκτρολογώ αυτές τις σκέψεις κάθε πρωί, καθώς διαβάζουμε τις ειδήσεις, συζητάμε πράγματα, σχεδιάζουμε και εκτελούμε ενέργειες για όλους τους λόγους που κάνουμε, πώς ξεχνάμε ότι εμείς οι άνθρωποι παίζουμε να πιστέψουμε για χιλιάδες χρόνια;
Φαντασία δεν σημαίνει έλλειψη πραγματικότητας… φαντασία σημαίνει κάτι περισσότερο σαν την ημιδιαφανή ποιότητα των πραγματικοτήτων (πληθυντικός). Η φαντασία είναι σαν το χτύπημα του δακτύλου ή η κίνηση των ποδιών μας τη νύχτα που μας θυμίζει ότι ονειρευόμαστε ακόμα και όταν δεν ονειρευόμαστε. Η φαντασία μοιάζει περισσότερο με τη συνειδητή ποιότητα της σχέσης μας μεταξύ «τι είναι» και «τι δεν είναι». Και τα δύο δεν είναι πραγματικά αυτό που φαίνονται..και τα δύο αλλάζουν πάντα θέσεις, επαναλαμβάνουν ιστορίες όπως μουσικές νότες και προσθέτουν βάθος, διάσταση και κινούμενα σχέδια στην εμπειρία.
Έτσι, αντί να περιγράφουν τον Παρθένο ως πραγματικό ή γήινο και οι Ιχθύες ως υπερβατικοί ή ευφάνταστοι, ας δούμε και τα δύο ως προς τη φαντασία.
Η Παρθένος φαντάζεται:
* ευθείες γραμμές σαν ιστοί αράχνης, πιάνοντας το χώμα σκοτεινές μύγες
* υγιεινές και προσεκτικές επιλογές, ο κύριος παρακολουθεί
* προσεκτικά υφασμένα και βαμμένα υφάσματα, δυνατά χαλιά για απλά σπίτια
* κάθεται δίπλα στο σπίτι και φωτιά καρδιά, καθαρό και ζεστό διατηρημένο
* μικρά φτερά αγγελικής απόδειξης μεγαλώνουν ήσυχα από κάθε απλή επιλογή
Οι Ιχθύες φαντάζονται:
* καπνός και ομίχλη που αναδύονται από ήσυχες λίμνες με την ανατολή του ηλίου, η αίσθηση του κάτι ανώνυμος αιωρείται εκεί κοντά
* η άνοδος των εντόμων, των χελώνων και του ανέμου που διακόπτει μια σκέψη, διακόπτει τη συζήτηση, για να θυμίζει ήσυχα
* τον λευκό θόρυβο μιας χιλιάδας ου φώτα στον ουρανό, είμαστε ακόμα στη μήτρα, ακόμα στη μήτρα
* η ταλαιπωρία κάθε μικρού πράγματος, η φυλάκιση και η απελευθέρωση γυρίζουν γύρω και γύρω σαν αίθουσες με καθρέφτες
Όταν τα συνδυάζεις…μερικές φορές λέμε λανθασμένα «πραγματικό εναντίον ευφάνταστο». Αλλά να πώς θα μπορούσαν να συνδυαστούν αυτά τα δύο ζώδια, αν αναγνωρίσουμε την ήδη ευφάνταστη φύση των πάντων:
* προσεκτικά πλεγμένες σκέψεις που εξαφανίζονται με χάρη στον άνεμο και το φως νωρίς το πρωί…προσευχή…στη συνέχεια επανεμφανίζονται και αναδιοργανώνονται από μια αόρατη παρουσία
* προσεκτικές επιλογές με βάση τους ήχους που διακόπτουν τις σκέψεις μας
* προσεκτικά πλεγμένα δυνατά χαλιά, φτιαγμένα για απλά ουράνια σπίτια..το σχέδιο των ουράνιων αρχετύπων
* ένα καλά διατηρημένο φωτιά και καθαρό σπίτι, παρόλο που είναι ακατάστατο…η απλή αποδοχή της βρωμιάς και του θανάτου πέρα από τον έλεγχό μας…απελευθέρωση από μια ιδέα οργάνωσης στην οργάνωση του φυσικού χάους
* το ελεγχόμενο χάος του στούντιο καλλιτεχνών…σαν μια υδατογραφία που αιμορραγεί στα πάντα
Με όλα τα ουράνια αρχέτυπα, η Παρθένος μας βοηθά να κρατάμε κάθε πράγμα στη θέση που του αξίζει. Αλλά αν ξεχάσουμε ότι η ίδια η γη είναι μια στοιχειώδης, και ως εκ τούτου φανταστική, σφαίρα, τότε θα τείνουμε να διαχωρίζουμε το σώμα και το πνεύμα…σαν να είναι το ένα πιο θεμελιώδες από το άλλο, ενώ στην πραγματικότητα και τα δύο είναι φανταστικά από την αρχή.
/>
Προσευχή:και με τον όρο φανταστικό εννοούμε πιο αληθινό παρά αληθινό