Αφού βίωσε σοβαρά βάσανα και αναζητώντας απαντήσεις, ο Σιντάρτα (αργότερα γνωστός ως Βούδας) ήρθε να αμφισβητήσει διάφορες πτυχές της ινδουιστικής φιλοσοφίας, συμπεριλαμβανομένου του κύκλου της αναγέννησης και του απώτερου στόχου της επίτευξης του moksha (απελευθέρωση). Αναζήτησε έναν εναλλακτικό δρόμο για να ξεπεράσει τα βάσανα και να φτάσει στη φώτιση.
Μέσα από διάφορες πνευματικές πρακτικές, στοχασμούς και ιδέες, ο Σιντάρτα διατύπωσε τις διδασκαλίες που θα γινόταν το θεμέλιο του Βουδισμού. Αντί να βασίζεται αποκλειστικά στην έννοια της μετενσάρκωσης, έδωσε έμφαση στις αρχές των Τεσσάρων Ευγενών Αληθειών, του Ευγενούς Οκταπλού Μονοπατιού και στη σημασία της επίγνωσης, της συμπόνιας και της σοφίας για την επίτευξη απελευθέρωσης από τον πόνο.
Ως εκ τούτου, ενώ η ιδέα της μετενσάρκωσης στον Ινδουισμό μπορεί να παρείχε την αρχική έμπνευση για την αναζήτηση του Siddhartha, ήταν οι μεταμορφωτικές εμπειρίες και οι αντιλήψεις του που τον οδήγησαν να σχηματίσει τις ξεχωριστές φιλοσοφικές και θρησκευτικές διδασκαλίες του Βουδισμού.