1. Κατηγορίες και Μαρτυρίες:
- Οι κατηγορίες από άλλα άτομα που ισχυρίστηκαν ότι είχαν γίνει μάρτυρες ή ότι υπέστησαν βλάβη από μαγεία θεωρήθηκαν συχνά ως αποδεικτικά στοιχεία.
- Οι μαρτυρίες από «ειδικούς», όπως οι αυτοαποκαλούμενοι ανιχνευτές μαγισσών ή οι θρησκευτικές αρχές, είχαν βαρύτητα επηρεάζοντας το αποτέλεσμα των δοκιμών.
2. Φυσικά σημάδια:
- Ο κατηγορούμενος μπορεί να εξεταστεί για σωματικά σημάδια που σχετίζονται με μαγεία, όπως «σημάδια μάγισσας» (τυφλοπόντια, σημάδια εκ γενετής ή ασυνήθιστα ελαττώματα) που πιστεύεται ότι είναι σημάδια του διαβόλου ή σημάδια συμφωνίας με τον διάβολο.
3. Δοκιμασίες και δοκιμασίες:
- Δοκιμασίες, όπως τεστ κολύμβησης ή κράτημα καυτών αντικειμένων, χρησιμοποιήθηκαν για τον προσδιορισμό της ενοχής. Αν ο κατηγορούμενος βυθιζόταν στο νερό, θεωρούνταν απόδειξη αθωότητας, ενώ η παραμονή στην επιφάνεια θεωρούνταν απόδειξη μαγείας.
4. Εξομολόγηση:
- Οι ομολογίες που αποκτήθηκαν μέσω βασανιστηρίων ή ψυχολογικής πίεσης χρησιμοποιήθηκαν συχνά ως αποδεικτικά στοιχεία εναντίον των κατηγορουμένων.
5. Σχέση με τη Μαγεία:
- Σύνδεσμοι με μαγεία, όπως η κατοχή βιβλίων για τη μαγεία ή η άσκηση ύποπτων τελετουργιών, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως απόδειξη.
6. Φασματικές αποδείξεις:
- Σε ορισμένες περιπτώσεις, έγιναν δεκτά φασματικά στοιχεία, όπου μάρτυρες ισχυρίστηκαν ότι είδαν τον κατηγορούμενο σε μορφή πνεύματος να προκαλεί βλάβη ή να εμπλέκεται σε μαγεία.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι μέθοδοι δεν βασίστηκαν σε επιστημονικό ή ορθολογικό συλλογισμό αλλά σε δεισιδαιμονία, φόβο και προκατάληψη. Τα στοιχεία στα οποία βασιζόμαστε ήταν συχνά υποκειμενικά, αναξιόπιστα και επιρρεπή σε χειραγώγηση, οδηγώντας σε πολυάριθμες άδικες καταδίκες και αδικίες.