Στην καρδιά της Ιρλανδίας, όπου οι κατάφυτοι λόφοι συναντούν τους ουρανούς από ζαφείρι, υπάρχει ένα βασίλειο γοητείας γνωστό ως η Χώρα των Καλλικατζήδων. Αυτά τα μικροσκοπικά πλάσματα, με τα άτακτα χαμόγελά τους και τη λάμψη στα μάτια τους, είναι οι φύλακες της αρχαίας ιρλανδικής λαογραφίας και διαθέτουν τη μαγική ικανότητα να εκπληρώνουν ευχές.
Ο θρύλος λέει ότι οι καλικάτζαροι κάποτε ζούσαν αρμονικά με την ανθρώπινη φυλή, μοιράζοντας τη σοφία και τη χαρά τους. Ωστόσο, καθώς περνούσε ο καιρός, η απληστία και ο σκεπτικισμός κυριάρχησαν στις ανθρώπινες καρδιές, με αποτέλεσμα τα μαγικά πλάσματα να υποχωρήσουν στις κρυφές γωνιές της γης. Ωστόσο, η μαγεία τους δεν μειώθηκε, και συνέχισαν να υφαίνουν τα ξόρκια τους σε εκείνες τις λίγες τυχερές ψυχές που πίστεψαν.
Ένα ωραίο πρωί, ένας νεαρός αγρότης ονόματι Σον βγήκε στα λιβάδια κοντά στο χωριό του, αναζητώντας έμπνευση για μια πλούσια σοδειά. Εν αγνοία του, είχε πέσει πάνω σε μια ιερή συνάθροιση καλικάτζαρων, που χόρευαν εύθυμα σε έναν κύκλο από μανιτάρια. Ξαφνιασμένοι από την ξαφνική παρουσία του Σον, οι καλικάτζαροι εξαφανίστηκαν, αφήνοντας πίσω τους ένα μοναχικό μαγικό καπέλο.
Περίεργος και αναγκασμένος από τη μυστηριώδη αύρα του καπέλου, ο Σον το σήκωσε και το έβαλε στο κεφάλι του. Προς έκπληξή του, τη στιγμή που το καπέλο άγγιξε το κεφάλι του, βρέθηκε μεταφερμένος στην καρδιά της Χώρας των Καλικατζάρων. Ήταν περικυκλωμένος από κυματιστούς λόφους στολισμένους με σμαραγδένια τριφύλλια και ζωηρά αγριολούλουδα. Οι καλικάτζαροι, ντυμένοι με τα εικονικά πράσινα παλτά και τα καπέλα τους, πηδούσαν και γελούσαν γύρω του σκορπώντας χαρά και γέλιο.
Μέσα στο κέφι, ο Σον παρατήρησε έναν καλικάτζαρο ονόματι Φίνιγκαν, ο οποίος διέθετε μια αύρα σοφίας και καλοσύνης. Ο Φίνιγκαν πλησίασε τον Σον και του αποκάλυψε ότι είχε επιλεγεί ως ο άξιος αποδέκτης μιας ευχής καλλικάτζαρου. Πλημμυρισμένος από ευγνωμοσύνη, ο Σον εξέφρασε την εγκάρδια επιθυμία του για μια ατελείωτη συγκομιδή, διασφαλίζοντας την ευημερία για το χωριό του και την απελευθέρωση από την πείνα.
Ο Φίνιγκαν χαμογέλασε και εκπλήρωσε την επιθυμία του Σον. Με μια ριπή του ματιού του, ο Finnigan κούνησε το ραβδί του, προκαλώντας ένα υπέροχο ουράνιο τόξο να αψιδώσει στον ουρανό. Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Σον βρέθηκε πίσω στο χωριό του, περιτριγυρισμένος από μια άφθονη σοδειά που φαινόταν να απλώνεται μέχρι εκεί που μπορούσε να δει το μάτι.
Από εκείνη την ημέρα και μετά, το χωριό του Σον άκμασε, χάρη στη μαγική παρέμβαση των καλικάτζαρων. Οι κάτοικοι του χωριού, γεμάτοι ευγνωμοσύνη, γιόρτασαν τη θαυματουργή συγκομιδή και θυμήθηκαν τον θρύλο των καλικάτζαρων, των φυλάκων της μαγείας και των φρουρών των εγκάρδιων επιθυμιών.
Και έτσι, η ιστορία του μαγικού θρύλου των καλικάτζαρων συνεχίζει να ψιθυρίζεται σε όλο το Σμαραγδένιο Νησί, υπενθυμίζοντάς μας να αγαπάμε τη μαγεία στα συνηθισμένα και να έχουμε πίστη στη δύναμη της πίστης.