1. Έλλειψη επιστημονικής γνώσης: Η κατανόηση του φυσικού κόσμου κατά την Αναγέννηση ήταν ελλιπής και βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό σε αρχαία κείμενα και λαογραφία. Αυτό οδήγησε τους ανθρώπους να αποδεχτούν την ύπαρξη πλασμάτων που φαινόταν φανταστικά ή ακατόρθωτα.
2. Θρησκευτικές πεποιθήσεις: Πολλά θρησκευτικά κείμενα, συμπεριλαμβανομένης της Βίβλου, αναφέρουν μαγικά πλάσματα όπως δράκους, μονόκερους και γρύπες. Αυτό έδωσε αξιοπιστία στην ιδέα ότι αυτά τα πλάσματα υπήρχαν.
3. Συμβολισμός: Τα μαγικά πλάσματα χρησιμοποιούνταν συχνά για να αναπαραστήσουν αρετές, κακίες και άλλες αφηρημένες έννοιες. Για παράδειγμα, ο μονόκερος θεωρούνταν σύμβολο αγνότητας και αγνότητας, ενώ ο δράκος αντιπροσώπευε το κακό και το χάος.
4. Εξερεύνηση και ανακάλυψη: Η Αναγέννηση ήταν μια περίοδος εξερεύνησης και οι Ευρωπαίοι συναντούσαν νέες και άγνωστες χώρες και πολιτισμούς. Αυτό οδήγησε σε ιστορίες και αναφορές για παράξενα και εξωτικά ζώα, τα οποία μερικές φορές ερμηνεύονταν ως μαγικά πλάσματα.
5. Τέχνη και λογοτεχνία: Τα μαγικά πλάσματα ήταν ένα κοινό θέμα στην τέχνη και τη λογοτεχνία της Αναγέννησης. Παρείχαν σε καλλιτέχνες και συγγραφείς μια πλούσια πηγή εικόνων και έμπνευσης.
6. Ευπιστία: Οι άνθρωποι στην Αναγέννηση ήταν γενικά πιο εύπιστοι και αποδέχονταν το εξαιρετικό και φανταστικό. Αυτή ήταν μια εποχή που η αλχημεία, η αστρολογία και άλλες μορφές μαγείας ασκούνταν ευρέως.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν πίστευαν όλοι στην Αναγέννηση σε μαγικά πλάσματα. Μερικοί μελετητές και διανοούμενοι ήταν δύσπιστοι και θεώρησαν αυτές τις ιστορίες ως απλή δεισιδαιμονία. Ωστόσο, η πίστη στα μαγικά πλάσματα ήταν ευρέως διαδεδομένη και διατηρήθηκε μέχρι τον 17ο αιώνα.