Πολιτιστικοί λόγοι:
* σύμβολο του θανάτου: Οι σκελετοί είναι τα πιο ορατά υπολείμματα ενός αποθανόντος, καθιστώντας τους ένα ισχυρό σύμβολο θνησιμότητας. Αυτή η ένωση ενισχύει τον φόβο του άγνωστου και της ευθραυστότητας της ζωής.
* Λαογραφία και μυθολογία: Πολλοί πολιτισμοί έχουν λαογραφία και μυθολογία γύρω από τους σκελετούς. Για παράδειγμα, οι "σκελετοί χορού" στη μεξικανική λαογραφία αντιπροσωπεύουν την παιχνιδιάρικη πλευρά του θανάτου, ενώ ο ζοφερός Reaper συχνά απεικονίζεται ως σκελετικός αριθμός που φέρει ένα δρεπάνι, που αντιπροσωπεύει το αναπόφευκτο θάνατο.
* Θρησκευτικές πεποιθήσεις: Ορισμένες θρησκείες απεικονίζουν τους σκελετούς ως κηδεμόνες του κάτω κόσμου ή ως αριθμούς που σχετίζονται με το θάνατο και την κρίση, ενισχύοντας περαιτέρω τη σχέση τους με το υπερφυσικό.
* Παραδόσεις αποκριών: Οι σκελετοί έχουν γίνει ένα βασικό στοιχείο αποκριών διακοσμήσεων και κοστουμιών, στερεοποιώντας τη θέση τους στη λαϊκή κουλτούρα ως σύμβολο των τρομακτικών και μακάβων.
Ψυχολογικοί λόγοι:
* Uncanny Valley: Η ασυνήθιστη θεωρία της κοιλάδας υποδηλώνει ότι τα αντικείμενα που μοιάζουν με τους ανθρώπους, αλλά δεν είναι αρκετά ανθρώπινοι μπορούν να προκαλέσουν συναισθήματα δυσφορίας και φόβου. Οι σκελετοί, με την ανθρώπινη δομή τους, αλλά δεν έχουν σάρκα και ζωή, μπορούν να πέσουν σε αυτή την κατηγορία.
* Ο φόβος του άγνωστου: Οι σκελετοί αντιπροσωπεύουν το άγνωστο και το κενό πέρα από τη ζωή. Αντιπροσωπεύουν τη δυνατότητα αποσύνθεσης και τη δυνατότητα να χάσουν τη φυσική μας μορφή, η οποία μπορεί να προκαλέσει άγχος και φόβο.
* Primal Fear: Η θέα των οστών και των σκελετών μπορεί να προκαλέσει έναν πρωταρχικό φόβο θανάτου και αποσύνθεσης, έναν φόβο που είναι βαθιά ριζωμένος στην εξελικτική μας ιστορία.
Άλλοι παράγοντες:
* Μέσα και ψυχαγωγία: Οι ταινίες, οι τηλεοπτικές εκπομπές και τα βιβλία έχουν χρησιμοποιήσει εκτενώς σκελετούς ως σύμβολα τρόμου και φόβου, ενισχύοντας τη σχέση τους με το υπερφυσικό.
* Σκούρο χιούμορ: Μερικοί άνθρωποι βρίσκουν σκελετούς χιουμοριστικούς, ιδιαίτερα τη σκελετική ανατομία τους. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα χιουμοριστικό και ανοιχτόχρωμο αντίθετο σημείο στις τυπικά τρομακτικές χροιά τους.
Τελικά, η ένωση σκελετών με φαντάσματα και τρομακτικές ιστορίες είναι μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση πολιτιστικών, ψυχολογικών και ακόμη και προσωπικών παραγόντων. Είναι μια απόδειξη για τη διαρκή δύναμη αυτών των συμβόλων για να προκαλέσει φόβο και γοητεία.