Τα αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι στους αρχαίους πολιτισμούς όπως οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι πίστευαν στην ύπαρξη πνευμάτων ή φαντασμάτων. Στην αρχαία αιγυπτιακή κουλτούρα, για παράδειγμα, πίστευαν ότι η ψυχή ενός αποθανόντος θα μπορούσε να συνεχίσει να υπάρχει μετά το θάνατο και θα χρειαζόταν τροφή και άλλες προσφορές για να διασφαλιστεί η συνεχής ευημερία της.
Ομοίως, στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, υπήρχε μια ευρέως διαδεδομένη πίστη στην ύπαρξη πνευμάτων, συμπεριλαμβανομένων των οικιακών θεών, των θεοτήτων και των πνευμάτων των αποθανόντων προγόνων. Αυτά τα πνεύματα θεωρούνταν συχνά ότι μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν με τους ζωντανούς και μπορούσαν να είναι καλοπροαίρετα ή κακόβουλα.
Σε πολλές παραδοσιακές κοινωνίες, όπως αυτές των ιθαγενών φυλών της Αμερικής ή ορισμένων αφρικανικών ή ασιατικών πολιτισμών, οι πεποιθήσεις σε φαντάσματα και πνεύματα συνεχίζουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στις θρησκευτικές πρακτικές και στις πολιτιστικές παραδόσεις.
Ως εκ τούτου, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί μια ακριβής ημερομηνία ή ώρα που ξεκίνησε η πίστη των φαντασμάτων, καθώς είναι ένα βαθιά ριζωμένο φαινόμενο που υπήρξε με διάφορες μορφές σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.