1. Αρχαία Μεσοποταμία:
- Στην αρχαία μεσοποταμία μυθολογία, υπάρχουν αναφορές σε πλάσματα γνωστά ως «ekimmu» ή «lilitu». Αυτές οι οντότητες πιστεύεται ότι ήταν δαίμονες ή κακόβουλα πνεύματα που τρέφονταν με ανθρώπινο αίμα και προκαλούσαν βλάβη στους ζωντανούς.
2. Σλαβική Λαογραφία:
- Η ανατολικοευρωπαϊκή και η σλαβική λαογραφία έχουν μια πλούσια παράδοση στους θρύλους των βαμπίρ. Ο ίδιος ο όρος «βαμπίρ» πιστεύεται ότι προήλθε από τη σλαβική λέξη «upir» ή «βαμπίρ». Οι Σλάβοι βρικόλακες συχνά απεικονίζονταν ως πλάσματα που ρουφούν το αίμα και μπορούσαν να σηκωθούν από τους νεκρούς και να διατηρήσουν ανθρώπινη εξυπνάδα και πονηριά.
3. Αρχαία Ελληνική Μυθολογία:
- Ορισμένα στοιχεία της μυθολογίας των βρικόλακων μπορεί να έχουν ρίζες στις αρχαίες ελληνικές δοξασίες. Η ελληνική μυθολογική φιγούρα της Λαμίας ήταν ένας γυναικείος δαίμονας που αρπάζει τα παιδιά και τους έπινε το αίμα. Η ιστορία της Έμπουσας, μιας άλλης ελληνικής μυθολογικής φιγούρας, μοιράζεται επίσης ομοιότητες με τους θρύλους των βαμπίρ.
4. Κινεζική Μυθολογία:
- Στην κινεζική μυθολογία, υπάρχουν ιστορίες για πλάσματα που ονομάζονται "jiangshi" ή "πηδούν πτώματα". Αυτά ήταν ζωντανά πτώματα που λέγεται ότι πηδούσαν τη νύχτα και τρέφονταν με το αίμα των ζωντανών.
5. Λαογραφία Νότιας Αμερικής:
- Ορισμένες φιγούρες που μοιάζουν με βαμπίρ εμφανίζονται στη λαογραφία της Νότιας Αμερικής, όπως η «chupacabra» στο Πουέρτο Ρίκο και το «πουλί piasa» στους θρύλους των ιθαγενών της Αμερικής.
6. Γοτθική Λογοτεχνία:
- Η σύγχρονη αντίληψη για τους βρικόλακες διαμορφώθηκε σημαντικά από τη γοτθική λογοτεχνία. Το επιδραστικό μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ «Δράκουλας» (1897) έκανε δημοφιλή την ιδέα ενός χαρισματικού και εκλεπτυσμένου βαμπίρ και εδραίωσε πολλά από τα τροπάρια και τα χαρακτηριστικά που συνδέονται με τους βρικόλακες σήμερα.
Συνολικά, οι μύθοι και οι θρύλοι των βρικόλακων έχουν διαμορφωθεί από έναν συνδυασμό αρχαίας λαογραφίας, πολιτιστικών πεποιθήσεων, λογοτεχνικών επιρροών και ευφάνταστων δημιουργιών αφηγητών παραμυθιών κατά τη διάρκεια των αιώνων.