1. Λαογραφία της Ανατολικής Ευρώπης :Στη σλαβική λαογραφία, η πίστη στους βρικόλακες (upirs ή vishchi) είναι βαθιά ριζωμένη. Σύμφωνα με αυτές τις παραδόσεις, τα βαμπίρ δημιουργούνται όταν ένα άτομο πεθαίνει πρόωρα, συχνά ως αποτέλεσμα βίαιου θανάτου, αυτοκτονίας ή εξοστρακισμού από την εκκλησία. Πιστεύεται ότι η ψυχή τους δεν μπορούσε να βρει ανάπαυση και παρέμενε παγιδευμένη μέσα στο σώμα τους, μετατρέποντάς τα σε νεκρά πλάσματα που πρέπει να τρέφονται με ανθρώπινο αίμα.
2. Ελληνική Μυθολογία :Στην ελληνική μυθολογία, ορισμένες ιστορίες αναφέρουν την ιδέα των υπερφυσικών όντων που πίνουν αίμα. Για παράδειγμα, οι Empusae, θηλυκοί δαίμονες με χάλκινα πόδια και δίψα για ανθρώπινο αίμα, θεωρούνται πρώιμα πρωτότυπα βαμπίρ. Αν και δεν είναι ακριβώς συνώνυμες με τις σύγχρονες αντιλήψεις για τους βρικόλακες, αυτές οι μυθικές φιγούρες συνέβαλαν στις δημοφιλείς εικόνες και τους θρύλους γύρω από τα αιμοδιψή πλάσματα.
3. Ρουμανική λαογραφία :Στη ρουμανική λαογραφία, η έννοια των strigoi ή strigoi morti («πέθαναν») περιλαμβάνει διάφορους τύπους νεκρών όντων, συμπεριλαμβανομένων των βρικόλακων, των moroi και των pricolici. Αυτά τα πλάσματα πιστεύεται ότι σηκώνονται από τον τάφο και περιφέρονται τη νύχτα, λεηλατούν τους ζωντανούς και προκαλώντας κακό στην κοινότητα.
4. Transylvanian Legends :Η Τρανσυλβανία, μια περιοχή στη Ρουμανία, συνδέεται συχνά με την παράδοση των βαμπίρ. Η φιγούρα του Vlad the Impaler, ενός ηγεμόνα του 15ου αιώνα, γνωστού για τη βαναυσότητά του, έχει μυθοποιηθεί και συχνά συνδέεται με την έννοια του βαμπιρισμού.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ενώ αυτές είναι μερικές από τις κοινώς αναφερόμενες προελεύσεις των βρικόλακων, υπάρχουν παραλλαγές και ερμηνείες σε διαφορετικούς πολιτισμούς, περιοχές και περιόδους της ιστορίας.