- Υδατική δοκιμασία :Ο κατηγορούμενος θα έριχνε σε νερό. Αν βυθιζόντουσαν, θεωρούνταν αθώοι, ενώ αν επέπλεαν, θεωρούνταν ένοχοι. Αυτή η πρακτική βασίστηκε στην πεποίθηση ότι οι μάγισσες ήταν φτιαγμένες από ελαφρύτερο υλικό από τους απλούς ανθρώπους.
- Τσίμπημα :Ο κατηγορούμενος θα τρυπήθηκε με αιχμηρό αντικείμενο. Αν δεν αιμορραγούσαν ή δεν έδειχναν πόνο, θεωρούνταν ένδειξη μαγείας. Αυτό είχε τις ρίζες του στην πεποίθηση ότι οι μάγισσες δεν είχαν φυσιολογικές ανθρώπινες αισθήσεις.
- Σήμα μάγισσας :Οι άνθρωποι έψαχναν τους κατηγορούμενους για τυχόν ασυνήθιστα σημάδια ή ατέλειες στο σώμα τους, όπως σημάδια εκ γενετής, κρεατοελιές ή ουλές. Αυτά πιστεύονταν ότι ήταν τα σημάδια του διαβόλου και η απόδειξη μιας συμφωνίας με τον διάβολο.
- Δοκιμές συμπεριφοράς :Ο κατηγορούμενος θα παρακολουθούνταν για ορισμένες ύποπτες συμπεριφορές ή χαρακτηριστικά που σχετίζονται με τη μαγεία, όπως η αποφυγή ιερών αντικειμένων ή η εκτέλεση ύποπτων τελετουργιών.
- Εξομολογήσεις :Τα βασανιστήρια και οι έντονες ανακρίσεις χρησιμοποιούνταν συχνά για να αποσπάσουν ομολογίες από κατηγορούμενες μάγισσες. Κάτω από σωματικό ή ψυχολογικό εξαναγκασμό, τα άτομα μπορεί να παραδεχτούν ότι άσκησαν μαγεία, ακόμα κι αν ήταν αθώα.
- Φήμη και φήμες :Οι κατηγορίες θα μπορούσαν επίσης να βασίζονται σε φήμες, κουτσομπολιά και κακή φήμη μέσα στην κοινότητα. Προσωπικές μνησικακίες ή συγκρούσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ψευδείς κατηγορίες για μαγεία.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι μέθοδοι ήταν επιρρεπείς σε λάθη και αδικίες, και πολλοί αθώοι άνθρωποι κατηγορήθηκαν ψευδώς και διώχθηκαν ως μάγισσες σε περιόδους αυξημένης υστερίας για το κυνήγι μαγισσών.