Η Εντολή του Ουρανού ήταν μια θρησκευτική και πολιτική έννοια που καθόριζε τη νομιμότητα της εξουσίας ενός ηγεμόνα. Θεωρήθηκε ότι η εντολή δόθηκε σε έναν ηγέτη που είχε την υποστήριξη του λαού και ότι θα μπορούσε να χαθεί εάν ο ηγεμόνας έχανε την υποστήριξη του λαού ή εάν θεωρούνταν ότι ενεργούν με τρόπο που αντίκειται στον θέληση των Ουρανών.
Η ιδέα έφερε επίσης μια ηθική επιταγή για τον άρχοντα να κυβερνά δίκαια και ενάρετα, καθώς και να φροντίζει για την ευημερία των υπηκόων του. Η εντολή δεν θεωρήθηκε ως στατική ή αμετάκλητη παραχώρηση εξουσίας, αλλά μάλλον ως μια δυναμική και υπό όρους ρύθμιση που θα μπορούσε να επηρεαστεί από τις ενέργειες και τις αποφάσεις ενός ηγεμόνα.
Για να κερδίσει την Εντολή του Ουρανού, ένας ηγεμόνας έπρεπε να είναι ενάρετος, να έχει ηθική εξουσία και να αναγνωρίζεται ως ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου. Η εντολή θεωρήθηκε επίσης ότι μεταφέρθηκε μέσω κληρονομικής διαδοχής.
Η έννοια της Εντολής του Ουρανού χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει τη νομιμότητα της κυριαρχίας του αυτοκράτορα στην αρχαία Κίνα, καθώς και για να εξηγήσει την άνοδο και την πτώση των δυναστειών. Εάν μια δυναστεία φαινόταν ότι είχε χάσει την εντολή, πιστευόταν ότι δεν ήταν πλέον ικανή να κυβερνήσει και ότι ήταν καιρός να αναλάβει μια νέα δυναστεία.
Συμπερασματικά, η Εντολή του Ουρανού ήταν μια σημαντική έννοια που διαμόρφωσε την κινεζική πολιτική σκέψη και διακυβέρνηση για αιώνες. Παρείχε μια θεϊκή βάση για τη νομιμότητα της εξουσίας ενός ηγεμόνα και τόνισε τη σημασία της ενάρετης και δίκαιης διακυβέρνησης.