1. Οι νόμοι της μαγείας και το Malleus Maleficarum :
Ο νόμος περί μαγείας του 1604, γνωστός και ως «Πράξη κατά της σύλληψης, της μαγείας και της αντιμετώπισης των κακών πνευμάτων», ψηφίστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Τζέιμς Ι. Αυτός ο νόμος όριζε τη μαγεία ως έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο. Το Malleus Maleficarum (Σφυρί των Μαγισσών), μια διάσημη πραγματεία μαγείας που δημοσιεύθηκε τον 15ο αιώνα, επηρέασε σημαντικά την ερμηνεία της μαγείας στην Αγγλία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
2. Δοκιμασίες μαγισσών :
Η Αγγλία έγινε μάρτυρας μιας σειράς δοκιμών μαγισσών κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, ιδιαίτερα στις ανατολικές κομητείες του Έσεξ, του Σάφολκ και του Λανκασάιρ. Αυτές οι δίκες ξεκίνησαν συχνά από κατηγορίες από γείτονες, μέλη της οικογένειας ή άτομα με προσωπικά παράπονα. Οι δοκιμές βασίστηκαν σε αμφισβητήσιμα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων φασματικών στοιχείων (κατηγορίες που βασίζονται σε όνειρα ή οράματα).
3. Η υστερία της μαγείας του 1645-1647 :
Μια ιδιαίτερα έντονη περίοδος δοκιμών μαγισσών σημειώθηκε μεταξύ 1645 και 1647, κατά τη διάρκεια του Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου. Αυτή η περίοδος, γνωστή ως «Μεγάλο Κυνήγι Μαγισσών», είδε εκατοντάδες άτομα, κυρίως γυναίκες, να κατηγορούνται και να εκτελούνται για μαγεία. Οι εμφύλιες αναταραχές και οι θρησκευτικές διαιρέσεις της εποχής συνέβαλαν στον αυξανόμενο φόβο της μαγείας.
4. Εξομολογήσεις μαγείας :
Σε πολλές περιπτώσεις, άτομα που κατηγορούνται για μαγεία ομολόγησαν τα υποτιθέμενα εγκλήματά τους υπό την πίεση των αρχών, απειλές βασανιστηρίων ή ψυχολογική χειραγώγηση. Αυτές οι ομολογίες ήταν συχνά αναξιόπιστες και αντικρούονταν από άλλα στοιχεία.
5. Προκατάληψη φύλου :
Οι γυναίκες στοχοποιήθηκαν δυσανάλογα σε κατηγορίες και διώξεις για μαγεία κατά τον 17ο αιώνα. Αυτό οφειλόταν εν μέρει στην επικρατούσα πεποίθηση ότι οι γυναίκες ήταν πιο επιρρεπείς στην επιρροή του διαβόλου.
6. Σκεπτικισμός και ορθολογική σκέψη :
Παρά την έντονη δίωξη, υπήρχαν επίσης σκεπτικιστές και λογικοί στοχαστές που αμφισβήτησαν την εγκυρότητα των κατηγοριών για μαγεία. Μερικά άτομα, συμπεριλαμβανομένων γιατρών, δικηγόρων και μελών κληρικών, υποστήριξαν τη χρήση φασματικών αποδεικτικών στοιχείων και την αδιάκριτη δίωξη των υποτιθέμενων μαγισσών.
7. Παρακμή των πεποιθήσεων της μαγείας :
Η πίστη στη μαγεία σταδιακά μειώθηκε στην Αγγλία κατά το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, καθώς η επιστημονική σκέψη και η λογική άρχισαν να αποκτούν εξέχουσα θέση. Η τελευταία δίκη μαγισσών στην Αγγλία έγινε το 1682 και ο νόμος περί μαγείας του 1604 καταργήθηκε το 1951.
Συνοψίζοντας, η Αγγλία τον 17ο αιώνα γνώρισε μια περίοδο έντονων διώξεων και διώξεων από μαγεία. Οι δίκες μαγισσών επικρατούσαν, τροφοδοτούμενες από θρησκευτικές πεποιθήσεις, δεισιδαιμονίες και πολιτικά κίνητρα. Η προκατάληψη του φύλου κατά των γυναικών ήταν εμφανής σε αυτές τις κατηγορίες και πολλά αθώα άτομα υπέφεραν ως αποτέλεσμα αναξιόπιστων στοιχείων. Ωστόσο, ο σκεπτικισμός και η ορθολογική σκέψη οδήγησαν τελικά στην παρακμή των πεποιθήσεων της μαγείας και στην κατάργηση του νόμου περί μαγείας τους επόμενους αιώνες.