1. Σύνδεση με τον Διάβολο: Οι μάγισσες συχνά απεικονίζονταν ως να έχουν κάνει συμφωνίες με τον Διάβολο ή να έχουν συμμαχία με κακά πνεύματα. Αυτή η πεποίθηση προήλθε από τη χριστιανική θεολογική αντίληψη της δαιμονολογίας και της πάλης μεταξύ του καλού και του κακού.
2. Εξάσκηση της Μαγείας: Οι μάγισσες πιστεύεται ότι κατέχουν υπερφυσικές δυνάμεις και συμμετέχουν σε μαγικές πρακτικές, όπως ξόρκι, μαντεία και τελετουργίες θεραπείας. Αυτές οι ικανότητες θεωρούνταν συχνά ως απειλή για την κοινωνική τάξη και την εξουσία της Εκκλησίας.
3. Χρήση βοτάνων και φίλτρων: Οι μάγισσες συνδέονταν με τη χρήση φυτικών θεραπειών και φίλτρων, τα οποία μερικές φορές θεωρούνταν επιβλαβή ή ικανά να προκαλέσουν βλάβη. Αυτός ο φόβος είχε συχνά τις ρίζες του σε παρεξηγήσεις σχετικά με τις ιδιότητες και τις επιπτώσεις ορισμένων φυτών.
4. Ανορθόδοξη Συμπεριφορά: Τα άτομα που εμφάνιζαν αντισυμβατικές ή εκκεντρικές συμπεριφορές, όπως η μοναχική ζωή, η ανεξάρτητη σκέψη ή η έκφραση ενάντια στα κοινωνικά πρότυπα, ήταν πιο πιθανό να θεωρηθούν ύποπτοι για μαγεία.
5. Προκατάληψη φύλου: Σε πολλούς μεσαιωνικούς πολιτισμούς, οι γυναίκες αντιμετώπιζαν μεγαλύτερο κίνδυνο να κατηγορηθούν για μαγεία. Οι κοινωνικές προκαταλήψεις, ο μισογυνισμός και η ιδέα ότι οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στην επιρροή του κακού συνέβαλαν σε αυτήν την προκατάληψη λόγω φύλου.
6. Ομολογία ή Κατηγορία: Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα άτομα μπορεί να έχουν ομολογήσει ότι άσκησαν μαγεία υπό πίεση, βασανιστήρια ή τον φόβο της τιμωρίας. Ψεύτικες κατηγορίες από αντιπαλότητες, προσωπικά παράπονα ή διαφωνίες γης θα μπορούσαν επίσης να οδηγήσουν σε χαρακτηρισμό κάποιου ως μάγισσα.
7. Τοπικές πεποιθήσεις και δεισιδαιμονίες: Υπήρχαν τοπικές παραλλαγές στις πεποιθήσεις για τη μαγεία, με διαφορετικά έθιμα και λαογραφία που διαμορφώνουν την κατανόηση του τι συνιστούσε μαγεία σε συγκεκριμένες κοινότητες.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, δεν υπήρχε τυποποιημένο νομικό πλαίσιο ή δικαστική διαδικασία ειδικά σχεδιασμένη για την αντιμετώπιση των κατηγοριών για μαγεία. Αντίθετα, ο χειρισμός τέτοιων υποθέσεων διέφερε ευρέως μεταξύ των περιοχών και οι κατηγορούμενοι αντιμετώπιζαν σημαντικούς κινδύνους δίωξης, βασανιστηρίων, ακόμη και εκτέλεσης.