1. Όσιρις :Ο θεός Όσιρις, ο άρχοντας του κάτω κόσμου και κριτής των νεκρών, προήδρευσε στην αίθουσα της κρίσης και επέβλεπε το ζύγισμα της τελετής της καρδιάς. Θεωρήθηκε ως η ενσάρκωση της δικαιοσύνης και της δικαιοσύνης στη μετά θάνατον ζωή.
2. Anubis :Ο Anubis, ο θεός με κεφάλι τσακαλιού που σχετίζεται με την ταρίχευση και τις ταφικές τελετουργίες, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της κρίσης. Ήταν υπεύθυνος για την καθοδήγηση του νεκρού στην Αίθουσα της Κρίσης, το αλείφοντας τους με ιερά λάδια και την προετοιμασία τους για το ζύγισμα της καρδιάς.
3. Θοθ :Ο Θωθ, ο θεός της γνώσης, της σοφίας και της γραφής, ήταν παρών στην Αίθουσα της Κρίσης. Ήταν υπεύθυνος για την καταγραφή των αποτελεσμάτων της ζύγισης της καρδιάς και της τελικής ετυμηγορίας για κάθε νεκρό άτομο.
4. Οι Σαράντα δύο Κριτές :Η Αίθουσα της Κρίσεως εποπτευόταν από μια ομάδα θεϊκών δικαστών γνωστών ως Σαράντα δύο Κριτές, καθένας από τους οποίους αντιπροσώπευε μια συγκεκριμένη πτυχή της ηθικής και της αρετής. Αξιολόγησαν την καρδιά του νεκρού σε σχέση με τον Μάατ, την αρχαία αιγυπτιακή έννοια της αλήθειας, της ισορροπίας και της τάξης, και καθόρισαν το τελικό αποτέλεσμα.
5. Το ζύγισμα της καρδιάς :Κατά τη διαδικασία της κρίσης, η καρδιά του νεκρού ζυγιζόταν σε μια ζυγαριά με το φτερό του Maat. Εάν η καρδιά ήταν ελαφρύτερη από το φτερό, σήμαινε ότι το άτομο είχε ζήσει μια ενάρετη ζωή και θα του χορηγούνταν αιώνια ζωή στο Πεδίο των Καλαμιών, ένα παραδεισένιο βασίλειο της μετά θάνατον ζωής. Εάν η καρδιά ήταν βαρύτερη από το φτερό, υποδήλωνε αδικήματα ή αμαρτίες και ο αποθανών θα αντιμετώπιζε περαιτέρω έλεγχο ή πιθανή τιμωρία.
6. Ammit the Devourer :Σε περίπτωση αρνητικής κρίσης, ο Ammit, ένα τρομακτικό πλάσμα που απεικονίζεται συχνά με το σώμα μιας λέαινας, το κεφάλι ενός κροκόδειλου και τα οπίσθια τέταρτα ενός ιπποπόταμου, κατατρώει την καρδιά του νεκρού, με αποτέλεσμα την αιώνια καταστροφή του και άρνηση εισόδου στη μετά θάνατον ζωή.
Αυτές οι βασικές φιγούρες και οντότητες στην αίθουσα της κρίσης του Όσιρι έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στον καθορισμό της μοίρας του νεκρού και του ταξιδιού τους στη μετά θάνατον ζωή με βάση τις πράξεις και τον ηθικό τους χαρακτήρα κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής τους.