1. Θείο Δικαίωμα των Βασιλέων: Η κυρίαρχη πολιτική πεποίθηση ήταν το «θείο δικαίωμα των βασιλιάδων», το οποίο υποστήριζε ότι οι μονάρχες αντλούσαν την εξουσία τους να κυβερνούν απευθείας από τον Θεό. Αυτή η ιδέα έγινε ευρέως αποδεκτή και νομιμοποίησε την εξουσία που κατείχαν οι κληρονομικοί μονάρχες.
2. Θρησκευτικός πλουραλισμός: Ενώ ο 17ος αιώνας ήταν ακόμα σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένος από τον Χριστιανισμό, συνυπήρχαν διάφορα χριστιανικά δόγματα, συμπεριλαμβανομένου του Καθολικισμού, του Προτεσταντισμού και του Αγγλικανισμού. Ο θρησκευτικός πλουραλισμός οδήγησε σε σημαντικές συγκρούσεις, διώξεις μειονοτήτων και πολέμους όπως ο Τριακονταετής Πόλεμος (1618-1648).
3. Γεωκεντρικό μοντέλο του Σύμπαντος: Η πλειοψηφία των ανθρώπων τον 17ο αιώνα πίστευε στο γεωκεντρικό μοντέλο που πρότεινε ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πτολεμαίος, το οποίο τοποθέτησε τη Γη στο κέντρο του σύμπαντος, με τον ήλιο και άλλους πλανήτες να περιστρέφονται γύρω από αυτήν. Αυτή η άποψη αμφισβητήθηκε αργότερα μέσα στον αιώνα από το αστρονομικό έργο του Nicolaus Copernicus, του Galileo Galilei και άλλων.
4. Θρησκευτικές δεισιδαιμονίες και πεποιθήσεις: Πολλά άτομα προσκολλήθηκαν σε δεισιδαιμονίες, παραδοσιακές πρακτικές και πεποιθήσεις που σχετίζονται με τη θρησκεία. Αυτές οι πεποιθήσεις περιλάμβαναν τον φόβο της μαγείας, την πρακτική της αστρολογίας, τη θεραπευτική δύναμη της αφής και των λειψάνων από ορισμένα άτομα και την ερμηνεία γεγονότων με βάση τις θρησκευτικές προφητείες.
5. Επιστημονική Επανάσταση: Ο 17ος αιώνας σηματοδότησε την άνοδο της επιστημονικής έρευνας και μια αλλαγή στη σκέψη για τον φυσικό κόσμο. Φιγούρες όπως ο Galileo, ο Isaac Newton και ο Johannes Kepler αμφισβήτησαν τις παραδοσιακές πεποιθήσεις και συνέβαλαν στην ανάπτυξη επιστημονικών θεωριών και κατανόησης μέσω πειραματισμού και παρατήρησης.
6. Κοινωνική Ιεραρχία και Ταξική Δομή: Οι κοινωνίες του 17ου αιώνα βασίζονταν σε άκαμπτες κοινωνικές ιεραρχίες, όπου η γέννηση και η κοινωνική κατάταξη καθόριζαν σε μεγάλο βαθμό τη θέση του ατόμου στη ζωή. Οι ανώτερες τάξεις αποτελούνταν από αριστοκρατία και πλούσιους εμπόρους, ενώ η πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν αγρότες, χειρώνακτες εργάτες ή μέρος της εμπορικής τάξης.
7. Ο Διαφωτισμός και ο Ορθολογισμός: Προς τα τέλη του 17ου αιώνα, η εποχή του Διαφωτισμού ρίζωσε, δίνοντας έμφαση στη λογική, την επιστήμη και την πνευματική πρόοδο. Φιλόσοφοι όπως ο Ρενέ Ντεκάρτ, ο Βολταίρος και ο Τζον Λοκ προώθησαν τη διανοητική έρευνα και την κριτική των παραδοσιακών πεποιθήσεων και θεσμών κατά τη διάρκεια του Διαφωτισμού.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ακόμη και μέσα σε αυτές τις κοινές πεποιθήσεις, υπήρχαν παραλλαγές με βάση τις περιφερειακές, πολιτισμικές και ατομικές διαφορές, καθώς και την αναδυόμενη ανταλλαγή ιδεών και επιρροής μεταξύ διαφορετικών μερών του κόσμου μέσω του εμπορίου και της εξερεύνησης.