Στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, για παράδειγμα, οι άγιοι τιμούνται ως άτομα που έχουν επιδείξει εξαιρετική αγιότητα και έχουν αναγνωριστεί από την Εκκλησία ως στον ουρανό. Ενώ η Εκκλησία διδάσκει ότι οι άγιοι μπορούν να μεσολαβούν στον Θεό για λογαριασμό των πιστών, είναι τελικά ο Θεός που κάνει θαύματα, όχι οι ίδιοι οι άγιοι. Η διαδικασία αναγνώρισης ενός ατόμου ως αγίου περιλαμβάνει μια αυστηρή διερεύνηση της ζωής, των αρετών και των υποτιθέμενων θαυμάτων του, τα οποία πρέπει να τεκμηριωθούν και να επαληθευτούν προσεκτικά προτού το άτομο μπορέσει να αγιοποιηθεί επίσημα.
Σε ορισμένες προτεσταντικές παραδόσεις, όπως ο ευαγγελικός Χριστιανισμός, δίνεται λιγότερη έμφαση στη λατρεία των αγίων και μεγαλύτερη έμφαση στην άμεση σχέση μεταξύ του Θεού και του μεμονωμένου πιστού. Ως εκ τούτου, ορισμένοι Προτεστάντες Χριστιανοί μπορεί να θεωρούν την έννοια των θαυμάτων που γίνονται από τους αγίους ως περιττή ή μη βιβλική, πιστεύοντας ότι τα θαύματα είναι αποκλειστικό προνόμιο του Θεού.
Στην ανατολική ορθόδοξη παράδοση, οι άγιοι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πνευματική ζωή των πιστών. Πιστεύεται ότι έχουν στενή σχέση με τον Θεό και θεωρούνται μεσολαβητές και βοηθοί στο μονοπάτι προς τη σωτηρία. Ενώ η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνωρίζει την εκδήλωση θαυμάτων, είναι τελικά η χάρη και η δύναμη του Θεού που θεωρείται υπεύθυνη για αυτά τα γεγονότα, παρά οι ίδιοι οι άγιοι.
Συνοψίζοντας, ενώ ορισμένοι Χριστιανοί μπορεί να πιστεύουν ότι οι άγιοι μπορούν να κάνουν θαύματα, η ακριβής φύση και έκταση αυτής της ικανότητας ποικίλλει μεταξύ των διαφορετικών χριστιανικών παραδόσεων και δογμάτων. Τελικά, η πίστη στα θαύματα βασίζεται στην πίστη και στην κατανόηση της παρέμβασης του Θεού στις ανθρώπινες υποθέσεις.