Η δίωξη των μαγισσών είχε διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένων των δίκων και των εκτελέσεων. Η μαγεία θεωρήθηκε έγκλημα τόσο κατά της εκκλησίας όσο και κατά του κράτους. Διεξήχθησαν δίκες σε μια προσπάθεια εντοπισμού και τιμωρίας όσων ήταν ύποπτοι για άσκηση μαγείας. Συχνά αυτές οι δοκιμές βασίζονταν σε αμφίβολα στοιχεία, όπως φήμες, φήμες ή υποτιθέμενη ικανότητα αναγνώρισης μαγισσών μέσω φυσικών χαρακτηριστικών.
Η πιο διαβόητη περίπτωση κυνηγιού μαγισσών συνέβη στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης το 1692. Οι δίκες μαγισσών του Σάλεμ είχαν ως αποτέλεσμα την εκτέλεση αθώων ατόμων με βάση ψευδείς κατηγορίες για μαγεία. Αυτό το επεισόδιο έφερε ευρεία προσοχή στις αδικίες που σχετίζονται με τη δίωξη μαγισσών.
Η πίστη στις μάγισσες και τη μαγεία άρχισε να μειώνεται προς τα τέλη του 17ου αιώνα. Ο επιστημονικός σκεπτικισμός και η κριτική σκέψη αμφισβήτησαν τις παραδοσιακές πεποιθήσεις, οδηγώντας σε μια σταδιακή αλλαγή στις κοινωνικές στάσεις. Τελικά, η υστερία και η δίωξη γύρω από τις μάγισσες μειώθηκαν και η ιδέα της μαγείας θεωρούνταν όλο και περισσότερο ως δεισιδαιμονία.