Η ιδέα της μετενσάρκωσης είναι η πεποίθηση ότι μετά τον θάνατο ενός ατόμου, η ψυχή του ξαναγεννιέται σε ένα νέο σώμα. Αυτή η έννοια βρίσκεται σε πολλές θρησκείες, συμπεριλαμβανομένου του Ινδουισμού, του Βουδισμού και του Σιχισμού. Ωστόσο, δεν είναι μέρος της χριστιανικής θεολογίας.
Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς διδάσκει ότι αφού πεθάνει ένα άτομο, θα πάει είτε στον παράδεισο είτε στην κόλαση. Δεν γίνεται λόγος για μετενσάρκωση. Για παράδειγμα, στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, ο Ιησούς λέει:"Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει" (Ιωάν. 11:25). Αυτό το εδάφιο υποδηλώνει ότι όσοι πιστεύουν στον Ιησού θα αναστηθούν σε αιώνια ζωή στον ουρανό.
Για τη μετά θάνατον ζωή γράφει και ο Απόστολος Παύλος στις επιστολές του. Λέει:«Γιατί ξέρουμε ότι, αν διαλυθεί η επίγεια σκηνή μας, η κατοικία μας, έχουμε ένα οικοδόμημα από τον Θεό, ένα σπίτι αχειροποίητο, αιώνιο, στους ουρανούς» (Β Κορινθίους 5:1). Αυτό το εδάφιο υποδηλώνει ότι αφού πεθάνει ένα άτομο, η ψυχή του θα πάει σε μια ουράνια κατοικία.
Υπάρχουν μερικά εδάφια στην Καινή Διαθήκη που έχουν ερμηνευτεί από κάποιους για να υποδηλώνουν τη δυνατότητα μετενσάρκωσης. Για παράδειγμα, στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, ο Ιησούς λέει:«Αλήθεια σας λέω, αν δεν γυρίσετε και δεν γίνετε σαν παιδιά, δεν θα μπείτε ποτέ στη βασιλεία των ουρανών» (Ματθαίος 18:3). Μερικοί άνθρωποι ερμήνευσαν αυτό το εδάφιο ότι σημαίνει ότι ένα άτομο πρέπει να αναγεννηθεί για να μπει στον παράδεισο. Ωστόσο, αυτή η ερμηνεία δεν υποστηρίζεται από την υπόλοιπη Καινή Διαθήκη.
Συνολικά, δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποδηλώνουν ότι ο Ιησούς ή οι μαθητές του πίστευαν στη μετενσάρκωση. Η έννοια της μετενσάρκωσης δεν βρίσκεται στην Καινή Διαθήκη και οι διδασκαλίες του Ιησού και των μαθητών του υποδηλώνουν ότι αφού πεθάνει ένα άτομο, η ψυχή του θα πάει είτε στον παράδεισο είτε στην κόλαση.