Η αντίληψη της Δήμητρας ως θεάς παρά ως θεού ευθυγραμμίζεται με το ευρύτερο πολιτιστικό και μυθολογικό πλαίσιο της αρχαίας Ελλάδας. Σε πολλές αρχαίες κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, οι θεές συνδέονταν συχνά με τη γονιμότητα, τη φύση και τις διατροφικές πτυχές της ζωής. Το θηλυκό θείο θεωρήθηκε συχνά ως πηγή ζωής, ανάπτυξης και αφθονίας. Η Δήμητρα ενσάρκωσε αυτές τις ιδιότητες, αντιπροσωπεύοντας τον ζωτικό ρόλο της γης και των προϊόντων της στη διατήρηση της ανθρώπινης ζωής και ευημερίας.
Επιπλέον, στην ελληνική μυθολογία, υπήρχαν αρκετοί άλλοι θεοί που συνδέονταν με συγκεκριμένες πτυχές της γεωργίας και της γονιμότητας, όπως ο Δίας, ο Ποσειδώνας και ο Διόνυσος. Ο μοναδικός ρόλος της Δήμητρας ως μητρικής φιγούρας που αντιπροσωπεύει τη γενναιοδωρία και την τροφή της γης τη διέκρινε περαιτέρω από αυτές τις άλλες αρσενικές θεότητες.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η έννοια του δυαδικού φύλου (αυστηρά αρσενικές ή γυναικείες θεότητες) δεν ήταν τόσο άκαμπτη στην αρχαία ελληνική θρησκεία όσο σε ορισμένες σύγχρονες ερμηνείες. Οι θεότητες θα μπορούσαν να έχουν ρευστές ή δυιστικές πτυχές και οι αναπαραστάσεις του φύλου τους θα μπορούσαν να ποικίλλουν ανάλογα με το πλαίσιο και τις τοπικές παραδόσεις. Η Δήμητρα, ενώ την αντιλαμβανόταν κυρίως ως θεά, είχε επίσης συνδέσεις με την αρσενική σφαίρα μέσω του ρόλου της στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου συνδέθηκε με τον κάτω κόσμο και την αναγέννηση.
Συμπερασματικά, η Δήμητρα θεωρήθηκε θεά λόγω της έντονης σχέσης της με τη γονιμότητα, την ανάπτυξη και τις θρεπτικές ιδιότητες της φύσης. Η γυναικεία θεϊκότητά της αντιπροσώπευε τη ζωογόνο δύναμη της γης, η οποία είχε απήχηση στις πολιτιστικές και μυθολογικές πεποιθήσεις της αρχαίας Ελλάδας.