Αυτή η έκφραση υπογραμμίζει τη σημασία της ατομικής σκέψης και της ελευθερίας της σκέψης, υποδηλώνοντας ότι ενώ κάποιος μπορεί να είναι σωματικά περιορισμένος, η πνευματική και συναισθηματική του αυτονομία παραμένει απαραβίαστη. Είναι μια υπενθύμιση ότι κάθε άτομο έχει τη δύναμη να σκέφτεται μόνος του και να κάνει τις δικές του επιλογές, ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες ή τις προσπάθειες να τις ελέγξει.
Η έκφραση υποδηλώνει επίσης ένα αίσθημα σεβασμού για το απόρρητο των σκέψεων και των συναισθημάτων, αναγνωρίζοντας ότι αυτά είναι προσωπικά και δεν υπόκεινται στην ιδιοκτησία άλλων.