Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο φιλοσοφική ακαδημία του παραδοσιακού κόσμου, που χτίστηκε στην Ελλάδα μεταξύ του 4ου και 3ου αιώνα π.Χ., ονομαζόταν Περιπατική Σχολή (Peripateticé Skolé).
Και οι περισσότεροι από τους υπέροχους σύγχρονους στοχαστές λένε από κοινού ότι οι πιο ξεκάθαρες σκέψεις ήταν όταν περπατούσαν. Επομένως, το περπάτημα ήταν πάντα πηγή μεγάλης έμπνευσης και προοδευτικών ιδεών. Αυτή η ενέργεια επιτρέπει την πλήρη βύθιση στο χώρο της κατηγορίας. Η διέλευση των περικυκλωμένων περιοχών μπορεί να προκαλέσει βαθιά συναισθησία μεταξύ της κίνησης, του κοιτάγματος και της σκέψης.
- Τι σημαίνει να ονειρεύεσαι ότι περπατάς;
- Ξεκινώντας με τους πυθεκάνθρωπους προγόνους, το είδος μας έχει αφομοιώσει αυτή τη δράση ως εγγενή στην ύπαρξή του και το περπάτημα έχει γίνει φυσικό, απλό και αυθόρμητο.
- Ποιος είναι όμως ο τρόπος να διαβάσουμε αυτή τη δράση από καθαρά ονειρική και ανθρωπολογική σκοπιά; Η εικόνα του περπατήματος είναι βαθιά συνδεδεμένη με την έννοια της κίνησης, που είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της δράσης. Περπάτημα σημαίνει κίνηση ή συνέχιση προς ένα μονοπάτι.
- Συμβολίζει τη δράση του να ζει κανείς από μόνο του, την αδιάκοπη πρόοδο προς τον στόχο του και προς τις φιλοδοξίες ή τις ηθικές του αξίες ??που λειτουργούν ως πυξίδα στη διάρκεια της ζωής του.
- Η ζωή είναι συνεχής κίνηση και το περπάτημα είναι η κατ' εξοχήν μεταφορά της. Η συναίνεση στον τρέχοντα εμπειρικό νόμο σημαίνει να διευκολύνουμε τις διαδικασίες ωρίμανσης και να συνοδεύουμε τα φυσικά ή πνευματικά μας όντα. Επιπλέον, το περπάτημα υποδηλώνει την εγγενή δυνατότητα του ονειροπόλου να επιλέξει αυτόνομα την υπαρξιακή του διαδρομή και να αποφασίσει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει τους τρόπους που απαιτούνται.
- Προφανώς, όπως πολλές εικόνες ονείρου που σέβονται τον εαυτό μας, πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στα κύρια σημεία στο φόντο του ονείρου μας και να προσαρμόζουμε τη συνολική ερμηνεία από καιρό σε καιρό σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Ένα όνειρο να περπατήσω στο δρόμο.
Ο ονειροπόλος διαλέγει το μονοπάτι. Είναι η κατεύθυνση και η πυξίδα που ακολουθεί που θα τον οδηγήσει στην αλλαγή. Το ασυνείδητο μπορεί να ζωγραφίσει τον χωματόδρομο στον οποίο βρίσκεται το όνειρο ποικιλοτρόπως—υπολογίζοντας τις διαθέσεις του ταξιδιώτη των ονείρων (μπετόν, χώμα, πέτρα, άσφαλτος κ.λπ.). Σε κάθε περίπτωση, το μονοπάτι είναι ένας δείκτης των επιλογών που έχουμε κάνει, καλώς ή κακώς. Δίνει νόημα και στόχο στην αλλαγή που γίνεται και σύμβολο της οποίας το περπάτημα μπορεί να είναι.
Ονειρεύομαι ότι ανεβαίνω σε ανηφόρα.
- Ακόμα και ο δρόμος, όπως φαίνεται, μπορεί να έχει διαφορετικές πτυχές και χαρακτηριστικά. Μπορεί να είναι, για παράδειγμα, ένας ανηφορικός δρόμος ή ακόμα και μια πλαγιά. Αν ανακαλύψετε ότι αντιμετωπίζετε μια βασανιστική διαδρομή, σημαίνει ότι η ζωή του ονειροπόλου οδεύει προς τα πάνω.
- Είναι άχρηστο να τονίσουμε ότι μια ανηφορική διαδρομή μπορεί να είναι κουραστική, περίπλοκη και απαιτητική. Χρειάζεται όλη την προσοχή και τον ταξιδιώτη. Με άλλα λόγια, τα μεγάλα αποτελέσματα απαιτούν μεγάλες θυσίες.
- Ο ονειροπόλος καλείται από το ασυνείδητό του να πραγματοποιήσει τους στόχους και τα αποτελέσματά του, τα οποία μπορεί να μην απαιτήσουν πολύ χρόνο για να έρθουν. Αλλά η ανάβαση μπορεί επίσης να εκληφθεί ως πολύ κουραστική για τον ονειροπόλο, οπότε πρέπει να αναρωτηθεί κανείς αν το μονοπάτι που ακολουθεί είναι το σωστό ή όχι.
Ονειρεύεστε βηματισμό πάνω-κάτω.
Η κατάβαση διευκολύνει και βοηθά την πρόοδό μας στο επιλεγμένο μονοπάτι. Το ότι νωρίτερα ήταν μια πτώση δείχνει ότι κάθε δουλειά μας έχει επιτέλους αποδώσει.
Ειδικά μετά από μια δύσκολη περίοδο, η κατάβαση παρουσιάζεται ως μια ευκαιρία να μετριάσει την πίεση, το άγχος και τη συγκέντρωση, κάνοντας τη ζωή πιο ευχάριστη.
Ονειρεύεσαι ότι περπατάς στο νερό.
Η θάλασσα κατανοητή ως ένα απέραντο σώμα νερού, είναι και πάλι ένα θετικό σύμβολο του ασυνείδητου μας. Συμβολίζει όλα τα κίνητρα που έχουμε στην κατοχή μας που καθορίζει τις διαδρομές μας.
Το περπάτημα σε μια ήρεμη και γαλήνια θάλασσα είναι συνώνυμο της μεγάλης εσωτερικής γαλήνης. Αντίθετα, μια θαλασσοταραχή θα μπορούσε να αντανακλά όλα τα κακά της ύπαρξής μας.
Και στις δύο περιπτώσεις, ο ωκεανός έχει να κάνει με τους ψυχικούς μας πόρους για να δεσμευτούμε για να δούμε ένα ολοκαίνουργιο και εφευρετικό μονοπάτι.