Όταν ανακαλύπτει ότι η κόρη της έχει χαθεί, η Δήμητρα, η Ελληνίδα θεά της συγκομιδής και της γονιμότητας, γεμίζει θλίψη και θυμό. Προκαλεί ξηρασία στη γη, με αποτέλεσμα την πείνα και τα εκτεταμένα δεινά για τους θνητούς. Αρνείται να αφήσει τις καλλιέργειες και τα λουλούδια να ανθίσουν μέχρι να της επιστραφεί η κόρη της, η Περσεφόνη. Οι ενέργειες της Δήμητρας αντιπροσωπεύουν τον βαθύ δεσμό μεταξύ μιας μητέρας και του παιδιού της και τις προσπάθειες που θα κάνει ένας γονιός για να προστατεύσει και να επανενωθεί με το αγαπημένο του πρόσωπο.