Εδώ είναι γιατί:
* Ανάπτυξη εγκεφάλου: Τα όνειρα είναι σύνθετα νευρολογικά γεγονότα και ο εγκέφαλος δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά για να τα βιώσει μέχρι μετά τη γέννηση.
* Αισθητική είσοδος: Τα όνειρα τροφοδοτούνται συχνά από αισθητηριακές εμπειρίες. Στη μήτρα, η αισθητηριακή είσοδος είναι πολύ περιορισμένη, κυρίως άγγιγμα, γεύση και ήχος, αλλά όχι το είδος που χρειάζεται για να σχηματίσει εικόνες ονείρων.
* σχηματισμός μνήμης: Ο σχηματισμός μνήμης είναι επίσης μια αναπτυξιακή διαδικασία και η ικανότητα αποθήκευσης και ανάκλησης αναμνήσεων δεν είναι πλήρως λειτουργική μέχρι αργότερα σε παιδική ηλικία.
Ενώ είναι αδύνατο να γνωρίζετε με βεβαιότητα ποιες είναι οι πρώιμες αναμνήσεις σας, είναι πιθανό:
* Αναμνήσεις πρώιμης παιδικής ηλικίας: Οι πρώτες αναμνήσεις μας συχνά σχηματίζονται γύρω από ηλικίες 3-4 και μπορεί να είναι αρκετά ζωντανές. Αυτά μπορεί να συγχέονται με τα όνειρα, ειδικά αν είναι μοναδικά ή συναισθηματικά φορτισμένα.
* φαντασιώσεις και φαντασιώσεις: Τα μικρά παιδιά έχουν πολύ ενεργό φαντασία και μπορούν εύκολα να θολώσουν τη γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Είναι πιθανό ότι η μνήμη σας είναι ένα μείγμα πραγματικών εμπειριών και φανταστικού παιχνιδιού.
* Κοινόχρηστες ιστορίες: Συχνά ακούμε ιστορίες για τη δική μας γέννηση και την πρώιμη παιδική ηλικία, η οποία μπορεί να δημιουργήσει μια αίσθηση εξοικείωσης και ακόμη και προσωπικής εμπειρίας, ακόμα κι αν δεν είναι στην πραγματικότητα οι δικές μας αναμνήσεις.
Είναι απολύτως φυσιολογικό να έχουμε μια ισχυρή αίσθηση πρώιμων αναμνήσεων, ακόμη και αν δεν είναι επιστημονικά επαληθεύσιμες. Οι εγκέφαλοί μας είναι ισχυροί και ευφάνταστοι και μπορούν να δημιουργήσουν ζωντανές εμπειρίες που αισθάνονται πραγματικές, ακόμα και αν δεν είναι.
Εάν ενδιαφέρεστε να εξερευνήσετε αυτό περαιτέρω, η συζήτηση με έναν θεραπευτή ή ψυχολόγο θα μπορούσε να είναι χρήσιμη. Μπορούν να σας βοηθήσουν να κατανοήσετε καλύτερα τις αναμνήσεις σας και να διακρίνετε μεταξύ των πραγματικών εμπειριών και των φανταστικών δημιουργιών.