Στην αρχαία σκανδιναβική μυθολογία, τα κοράκια συνδέονταν με τον θεό Odin, ο οποίος ήταν γνωστός για τη σοφία και τη δύναμή του. Ο Odin είχε δύο κοράκια, τον Huginn και τον Muninn, που πετούσαν στον κόσμο και του έφερναν νέα για το τι συνέβαινε. Τα κοράκια θεωρούνταν επίσης σύμβολα πολέμου και συγκρούσεων, καθώς συχνά απεικονίζονταν σε σκηνές μάχης στη σκανδιναβική τέχνη.
Αντίθετα, τα κοράκια θεωρούνταν συχνά ως κακός οιωνός σε άλλους πολιτισμούς. Στην αρχαία Ρώμη, τα κοράκια συνδέονταν με το θάνατο και τη φθορά, και πίστευαν ότι το να δεις ένα κοράκι ήταν σημάδι επικείμενης καταστροφής. Αυτή η πεποίθηση πιθανότατα οφειλόταν στο γεγονός ότι τα κοράκια είναι οδοκαθαριστές και συχνά τα έβλεπαν να τρέφονται με πτώματα.
Σε ορισμένους ιθαγενείς αμερικανικούς πολιτισμούς, τα κοράκια θεωρούνταν επίσης κακός οιωνός. Οι Ναβάχο πίστευαν ότι τα κοράκια συνδέονταν με τη μαγεία και συχνά απέφευγαν να σκοτώσουν κοράκια φοβούμενοι να φέρουν κακή τύχη πάνω τους.
Σε πιο σύγχρονους καιρούς, τα κοράκια συνέχισαν να συνδέονται τόσο με την καλή όσο και με την κακή τύχη. Σε ορισμένους πολιτισμούς, θεωρούνται σύμβολο σοφίας και ευφυΐας, ενώ σε άλλους εξακολουθούν να τους φοβούνται ως σημάδι θανάτου. Τελικά, το νόημα της θέασης ενός κορακιού εξαρτάται από τις πεποιθήσεις του ατόμου που το βλέπει.