Εδώ είναι ένα κομμάτι ιστορίας:
* Αρχαία Ρωμαϊκή εποχή: Οι καθρέφτες ήταν ακριβοί και εύθραυστοι, οπότε το σπάσιμο ήταν μια σημαντική απώλεια. Αυτό θα μπορούσε να έχει οδηγήσει στη σχέση με κακή τύχη.
* Μεσαιωνικοί χρόνοι: Η πίστη στην «ψυχή του καθρέφτη» προέκυψε, υποδηλώνοντας ότι ένας καθρέφτης αντανακλούσε την ουσία ενός ατόμου. Το σπάσιμο ενός καθρέφτη πιστεύεται ότι καταστρέφει αυτή την ουσία, οδηγώντας σε ατυχία.
Ωστόσο, η δεισιδαιμονία πιθανότατα εξαπλώθηκε λόγω των καθρέφτη εξουσίας που κρατούνται στο μυαλό των ανθρώπων. Θεωρήθηκαν ως πύλες σε άλλους κόσμους και το σπάσιμο θα μπορούσε να συμβολίσει μια διαταραχή της ισορροπίας ή της αρμονίας.
Συμπερασματικά, το σπάσιμο ενός καθρέφτη είναι απλώς μια δεισιδαιμονία. Δεν πρέπει να ανησυχείτε για την άσκηση κακής τύχης.