Η αρχική πηγή της δεισιδαιμονίας είναι ασαφής, αλλά ορισμένοι πιστεύουν ότι προέρχεται από την αρχαία ρωμαϊκή και ελληνική μυθολογία. Σε αυτούς τους πολιτισμούς, οι καθρέφτες θεωρούνταν πύλες προς τον κόσμο των πνευμάτων και το σπάσιμο θεωρήθηκε ότι απελευθερώνει κακά πνεύματα ή διακόπτει την επικοινωνία με τους θεούς. Άλλοι έχουν τις ρίζες του πίσω στον Μεσαίωνα, όταν οι καθρέφτες ήταν σπάνιοι και ακριβοί, και το σπάσιμο ενός θεωρούνταν σημαντική απώλεια και ένδειξη κακής τύχης.
Στην πραγματικότητα, το σπάσιμο ενός καθρέφτη είναι απλώς ένα τυχαίο γεγονός και δεν επηρεάζει ούτε προβλέπει τη μελλοντική τύχη ή ατυχία ενός ατόμου. Είναι ένα αβλαβές ατύχημα που δεν πρέπει να προκαλεί καμία ανησυχία.