Η διαδικασία διεξήχθη σε δημόσιο υδάτινο σώμα, όπως ένα ποτάμι ή μια λίμνη. Ο κατηγορούμενος θα έβγαζε τα ρούχα του και θα τον έδεναν σε ένα σχοινί. Στη συνέχεια θα πεταχτούν στο νερό. Αν επέπλεαν, κηρύχθηκαν αθώοι. Αν βυθιζόντουσαν, κηρύχτηκαν ένοχοι.
Η μέθοδος float-sink θεωρήθηκε ότι ήταν ένας αξιόπιστος τρόπος προσδιορισμού της ενοχής ή της αθωότητας, επειδή πίστευαν ότι ο Θεός θα επενέβαινε για να προστατεύσει τους αθώους. Ωστόσο, η διαδικασία ήταν επίσης αμφιλεγόμενη και τελικά καταργήθηκε στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες τον 13ο αιώνα.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους η μέθοδος float-sink θεωρήθηκε ως ένας αξιόπιστος τρόπος προσδιορισμού της ενοχής ή της αθωότητας. Πρώτον, πίστευαν ότι ο Θεός θα επενέβαινε για να προστατεύσει τους αθώους. Αν κάποιος ήταν αθώος, θα επέπλεε στο νερό, γιατί ο Θεός δεν θα του επέτρεπε να βυθιστούν. Αντίστροφα, αν κάποιος ήταν ένοχος, θα βυθιζόταν, γιατί ο Θεός δεν θα τον προστάτευε.
Δεύτερον, η μέθοδος float-sink βασίστηκε στην παρατήρηση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι αθώοι θα πανικοβληθούν όταν πεταχτούν στο νερό. Αυτός ο πανικός θα τους κάνει να παλέψουν και να ταλαιπωρηθούν, κάτι που θα τους κάνει να βυθιστούν. Αντίθετα, οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι ένοχοι δεν θα πανικοβληθούν όταν τους πετάξουν στο νερό. Θα παραμείνουν ήρεμοι και ήρεμοι, κάτι που θα τους επιτρέψει να επιπλέουν.
Τρίτον, η μέθοδος float-sink θεωρήθηκε αποτρεπτική για την εγκληματικότητα. Η απειλή να πεταχτεί στο νερό και πιθανώς να πνιγεί ήταν αρκετή για να αποθαρρύνει πολλούς ανθρώπους από τη διάπραξη εγκλημάτων.
Ωστόσο, η μέθοδος float-sink ήταν επίσης αμφιλεγόμενη. Οι επικριτές της διαδικασίας υποστήριξαν ότι δεν ήταν αξιόπιστη και ότι θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταδίκη αθώων για εγκλήματα. Επιπλέον, η διαδικασία ήταν συχνά σκληρή και ταπεινωτική.
Μέχρι τον 13ο αιώνα, η μέθοδος float-sink είχε καταργηθεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, συνέχισε να χρησιμοποιείται σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης μέχρι τον 18ο αιώνα.