Σε όλη την ιστορία, τα λόγια του αφηγητή μεταφέρουν μια αίσθηση αποπροσανατολισμού και ανησυχίας, καθώς αγωνίζονται να κατανοήσουν τα γεγονότα που έχουν συμβεί. Μαστίζονται από ένα αίσθημα αμφιβολίας και αβεβαιότητας, αμφισβητώντας τις δικές τους μνήμες και αντιλήψεις. Καθώς η ιστορία φτάνει στο αποκορύφωμά της, ο τόνος του αφηγητή γίνεται πιο έντονος και απελπισμένος, καθώς προσπαθούν να ξετυλίξουν την αλήθεια πίσω από το όνειρό τους και να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη αίσθηση τρόμου που τους κατατρώει.
Συνοπτικά, ο πρωταρχικός τόνος του αφηγητή στο «Ήταν όνειρο;» είναι μια κατάσταση σύγχυσης, αβεβαιότητας και αυξανόμενου τρόμου, που αντικατοπτρίζει τον αγώνα τους να κατανοήσουν τις παράξενες και ανησυχητικές εμπειρίες που έχουν συναντήσει.